هومر، آلاسکا، در خلیج کاچمک واقع شده و خود را به عنوان “پایتخت جهانی لوزی ماهی” معرفی می کند، هرچند شما می توانید ماهی های دیگری هم در آب های پاکیزه این خلیج صید کنید.

ماهی آزاد در خلیج کاچمک که مدیریت کارآمدی دارد، خوب رشد می کند. (عکس از آسوشیتدپرس)

اخیرا هومر به عنوان جامعه کوچکی که توانست ظرف مدتی کمتر از ده سال اقداماتی را به انجام برساند  و خود را به یک الگوی پایداری تبدیل کند، شناخته شده است. چگونه؟ به گفته مری وایت، شهردار هومر، دلیلش این است که رهبران شهر به حرف ۵ هزار نفری که جمعیت این شهر را تشکیل می دهند و اکثریت شان از مسائل زیست محیطی آگاهی دارند، گوش دادند.

در سال ٢۰۰٧، تحت مدیریت جیمز هورنادی، شهردار وقت، هومر آسیب پذیری های شهر در ارتباط با آب و هوا، از جمله بالا آمدن سطح آب دریا و تغییرات پدید آمده در تکرار توفان ها و شدت آنها را شناسایی و برای پرداختن به آنها طرحی را تنظیم کرد.

این طرح کاهش انتشار گازهای گلخانه شهر را تا حد ٢۰ در صد تا سال ٢۰٢۰ نسبت به سطح سال ٢۰۰۰، و اجرای سیاست های رشد هوشمندانه را توصیه می کرد. این طرح همچنین توصیه هایی را برای مقاوم ترساختن اقتصاد محلی (از طریق کارآفرینی) و محافظت از بندرگاه، جاده ها، ساختمان ها و دیگر تأسیسات زیربنایی ارائه می داد.

توانایی مبارزه با آتش سوزی ها، بخشی از طرح مقابله هومر با تغییرات آب و هوا را تشکیل می دهد. (عکس از آسوشیتدپرس)

هومر اکنون مکان مطلوبی برای عابران پیاده و دوچرخه سواران است و ساختمان های عمومی آن از نظر مصرف انرژی کارایی بیشتری دارند.

این شهر استفاده انرژی خورشیدی و بادی را ارتقاء داده است، یک کتابخانه عمومی را بر اساس بالاترین معیارهای سبز ساخته و بندرگاه را پاکسازی کرده است. ساخت یک نیروگاه متکی بر نیروی جزر و مد در خلیج کاچمک در دست مطالعه قرار دارد.

در مزارع اوشین ساید، شما می توانید محصولات ارگانیک را در فاصله ای نه چندان دور از مرکز شهر هومر خریداری کنید. (عکس اهدایی)

وایت می گوید که سیاست های ارائه  شده در این طرح را به خاطر تجربه شخصی خود و خواسته های ساکنان حوزه های انتخاباتی اش، پیگیری کرد.

وایت گفت: “من بیش از چهل سال است که در هومر زندگی می کنم، و متوجه شده ام که یخچال های طبیعی در کوه تا چه اندازه عقب نشسته اند.” تعهد ساکنان و راهنمایی یک شبکه بین المللی برای شهرها و شهرستان های پایدار در این موفقیت این طرح نقش حیاتی ایفا کرده اند.

به گفته او، آنچه به ویژه اهمیت داشت یک صندوق گردان بود که برای تامین بودجه طرح های هومر تأسیس شد.

وی افزود: “ما بر روی کارهایی که با پول خودمان می توانستیم انجام دهیم تمرکز کردیم، و سپس دیگران هم شروع به سرمایه گذاری کردند.”این “دیگران” دولت های ایالتی و فدرال بودند.

الگوی هومر موجب جلب بازدیدکنندگان فراوان و درخواست هایی از سوی شهرهای ایالات متحده و خارجی شده است که می خواهند این موفقیت را برای خود تکرار کنند. وایت برای شرکت در جلساتی که در رابطه با تغییرات آب و هوا برگزار می شوند، سفر می کند تا پیرامون تجربه این شهر سخن بگوید.

او گفت: “به اشتراک گذاشتن به همان اندازه انجام کار اهمیت دارد. “