هر ماه، اداره آمار وزارت کار ایالات متحده تعداد افراد شاغل و بیکار در ماه گذشته را به همراه جزئیاتی مانند سن، نژاد، قومیت، سطح تحصیلات، مشاغل و غیره در ایالات متحده اعلام می کند.
اداره آمار وزارت کار این داده ها را از سال ۱۹۴۰ به این سو گزارش کرده و روش های تهیه این گزارش را به طور آشکار به اشتراک می گذارد.
هم سازمان بین المللی کار(ILO) ، آژانس سازمان ملل متحد که معیارها را تعیین می کند، و هم سازمان همکاری و توسعه اقتصادی(OECD) با ۳۶ کشور عضو، بر اهمیت گزارش نرخ بیکاری به طور مرتب، شفاف و غیرسیاسی تأکید می کنند. ایالات متحده عضو هر دو سازمان است.
استیون کپسوس، اقتصاددان در سازمان بین المللی کار گفت، آمار اشتغال به هنگام به سیاستگذاران کمک می کند تا “سیاست های مبتنی بر داده ها را برای ترویج رشد اقتصادی، طراحی و ارزیابی کرده و به اجرا بگذارند.”
سازمان بین المللی کار داده های بررسی نیروی کار را از دفاتر آمار ملی در سراسر جهان جمع آوری می کند. کاپسوس گفت: “داده های معتبر نه تنها برای سیاست گذاران بلکه برای شرکت ها و افراد جویای کار نیز ضروری است تا بتوانند تصمیمات آگاهانه بگیرند – در مورد استخدام، دستمزد، و یا اینکه چه نوع مهارت هایی در حال حاضر و در آینده مورد تقاضا هستند.”
پال شریر، آمارشناس ارشد سازمان سازمان همکاری و توسعه اقتصادی گفت که کشورهای عضو این سازمان در مورد اینکه چه داده هایی باید جمع آوری شوند و هر چند وقت یکبار باید این کار انجام گیرد، توافق می کنند. “دانش مشترک، داده ها و شفافیت روش ها به شکل دادن سیاست های دولت و اطلاع رسانی به جامعه کمک می کنند.”
“بدون داده، شما فقط یک نظر دارید.”
– دبلیو ادواردز دمینگ، مهندس آمریکایی
شارون براون-هروسکا، اقتصاددان ارشد وزارت امور خارجه ایالات متحده از جمهوری خلق چین به عنوان کشوری نام می برد که داده های اقتصادی آن، از جمله آمار بیکاری غیرقابل اعتماد هستند.
او گفت: “جمهوری خلق چین تولید ناخالص داخلی، نرخ بیكاری و آمار اقتصادی خود را مبنی بر علم ساختگی ارائه می دهد. كنترل آنها بر آمار اقتصادی و عملکردهای منحصر به فرد كمونیستی (به عنوان مثال، برنامه ریزی مرکزی) برای اقتصاددانانی که برای برآوردهای علمی تلاش می کنند، حیرت انگیز است.
براون-هروسکا گفت: “به طور مشخص، دولت جمهوری خلق چین اهدافی را برای رشد اقتصادی تعیین می کند که استاندارها باید برای تولید ناخالص داخلی و اشتغال به آن دست یابند. این مقامات برای دستیابی به این اهداف، بدون شمارش درست گروه های قابل توجهی از مردم، مانند کارگران مهاجر از روستاها و استان های دیگر به سرمایه گذاری های کم بازده دست می زنند.
این سیستم مزایای بیکاری برخی چینی ها را انکار می کند و مانع تلاش اقتصاددانان برای مقایسه نرخ بیکاری در کشورهای مختلف می شود می شود.
نگاهی فوری به اقتصاد
ایالات متحده از گزارش های ماهانه اشتغال برای شکل دادن به سیاست های خود استفاده می کند. این اطلاعات نه تنها تعداد، جنسیت، و سن افراد بیکار را در اختیار مقامات می گذارند، بلکه به آنها نشان می دهند که افراد در چه شرایطی و چند مدت پیش شغل خود را از دست دادند. این داده ها طیف حقوق و دستمزد شاغلان، و بخش های اقتصادی که با سختی مواجهند و آنهایی که در حال استخدام هستند را نشان می دهند.
نرخ ملی بیکاری – که به تعداد افراد بیکار به عنوان درصدی از کل نیروی کار اشاره می کند – شاید شناخته شده ترین شاخص بازار کار میان شهروندان ایالات متحده باشد.