مرحوم ران مِیس، یک بازمانده فلج اطفال که از صندلی چرخدار استفاده می کرد، طراحی جهانی را تعریف و رواج داد و آن را “رویکردی منطقی برای ساختن هر چه که طراحی و تولید می کنیم” خواند “تا در بیشترین حد ممکن برای همه قابل دسترس و استفاده باشد.”
مِیس، یک معمار آمریکایی به دنبال ویژگی هایی در خانه ها و آپارتمان ها بود که صرفنظر از سن، قد، اندازه یا معلولیت دسترسی برای همه را امکان پذیر می ساختند. او پس از چند سال تجربه در این حرفه، تمرکز خود را گسترش داد و از ضوابطی که در طراحی و ساخت و ساز خانه ها در ایالت زادگاهش کارولینای شمالی و سایر ایالت ها چنین ویژگی ها را رعایت می کردند، طرفداری کرد. فلسفه او در طراحی یک مرکز هنری بزرگ و سازگاری هایی که در کاخ کنگره ایالات متحده انجام گرفتند، تأثیرگذار بود.
ایده های مِیس پیش از تصویب قوانین فدرال مانند اصلاحیه قانون مسکن عادلانه (۱۹۸۸) و قانون آمریکایی های دچار معلولیت (۱۹۹۰) که تبعیض علیه افراد دارای ناتوانی های جسمی را ممنوع می کنند، به اجرا گذاشته شدند.
در حالیکه قانون آمریکایی های دچار معلولیت موانع معماری را از تاسیسات عمومی از بین می برد، اما اصول طراحی جهانی مِیس به طور فزاینده ای بر خانه های مستقل و تک خانواده ای، خانه های خصوصی و همچنین محصولات مصرفی مختلف مانند کفش های ورزشی بدون نیاز به دست یا محصولات زیبایی برای همه رنگ های پوست تأثیر می گذارد.
خانه های سازگار
خانه هایی که طبق اصول طراحی جهانی ساخته شده اند، برای افراد در تمام مراحل زندگی مناسب هستند و آنها را قادر می سازند که درهمان خانه بمانند. ایده های مِیس در سایر کشورها، به ویژه در کشورهای دارای جمعیت سالمند محبوبیت پیدا کرده اند. در سال های اخیر، شرکت های معماری در ژاپن، بریتانیا، اسپانیا، ایتالیا و کانادا – و همچنین در ایالات متحده – با تکمیل پروژه هایی مبنی بر طراحی جهانی جوایز متعددی را از آن خود کرده اند.
به گفته معماران دنیس لیواین و بث تاوک، استادان دانشگاه ایالتی نیویورک در بوفالو که در مرکز طراحی فراگیر و دسترسی به محیط زیست دانشگاه نیزکار می کنند، که صاحبان خانه های آمریکایی به طور فزاینده خواستار گنجاندن ویژگی های طراحی جهانی در خانه های خود هستند. و اگر در ساخت و سازهای جدید به کار گرفته شود، طراحی جهانی باعث صرفه جویی در هزینه می شود زیرا با افزایش سن صاحبان خانه نیازی به انجام اصلاحات نخواهند داشت.
به گفته لیواین، طراحی جهانی در خانه های تازه ساز رایج تر است. “صاحبان خانه هایی که ویژگی های طراحی جهانی را در خانه های کنونی خود می گنجانند، معمولاً این کار را در چند مرحله انجام می دهند و به بخش هایی که فکر می کنند بیشتر برای آنها سودمند است اولویت می دهند.”
لیواین و تاوک از نقشه های خانه های یک طبقه و پلان آزاد، چهارچوب ها و راهروهای وسیع تر، حمام و دستشویی های بدون مانع و حتی دستگیره درهای اهرمی که استفاده از آنها راحت تر از دستگیره های معمولی است، به عنوان ویژگی های محبوب نام می برند.
آنها گفتند، بسیاری از صاحبان خانه های قدیمی تر با بازسازی حمام و دستشویی کار را آغاز می کنند- برای جلوگیری از افتادن، وان حمام را با دوش بدون پله جایگزین می کنند و یا یک صندلی، کف پوش ضد لغزش و میله های شستشو در آن اضافه می کنند.
خانه هایی که به سبک طراحی جهانی ساخته شده اند برای خانواده های جوان، سالمندان و “افراد همه گروه های سنی” راحت تر هستند. هیچ پله ای وجود ندارد و این یک مزیت ایمنی است. در ضمن نظافت و نگهداری از چنین خانه ها بسیار راحت تر است.
در میان همه گیری که بسیاری از مردم را مجبور کرده است زمان بیشتری را در خانه های خود بگذرانند، مزایای طراحی جهانی – به ویژه در معماری مسکونی – بیش از هر زمان دیگری آشکار شده است.
