در نهادهای آموزش عالی در ایالات متحده، کمتر کالج یا دانشگاهی را پیدا می کنید که یک اتحادیه دانشجویان سیاهپوست در آن فعال نباشد. این انجمن های دانشگاهی صدای دانشجویان آمریکایی آفریقایی تبار را بازتاب می دهند.
دانشجویان سیاهوست دانشگاه ایالتی سان فرانسیسکو که از جنبش حقوق مدنی الهام گرفتند، نخستین انجمن خود را در سال ۱۹۶۶ تأسیس کردند. از آن پس صدها اتحادیه دانشجویی دیگر در دانشگاه های سراسر کشور تشکیل داده شد.
متعاقباً، اعضای این اتحادیه ها در طول دهه ها تظاهراتی را در دانشگاه های خود سازماندهی کرده اند، و برای خواسته هایی مانند استخدام شمار بیشتری از استادان سیاهپوست و رسیدگی به مسائل دیگر در محیط دانشگاه لابی کرده اند.
فعالیت آنها به چشم انداز دانشگاه ها شکل تازه ای داده، و باعث شده است که سیاهپوستان بیشتری به ثبت نام در کالج ها تشویق شوند، و دانشگاه های بیشتری مطالعات آمریکایی- آفریقایی را به برنامه های درسی شان اضافه کنند.
صدایی تازه
در سال های اخیر، اتحادیه های دانشجویان سیاهپوست بیشتر بر خدمات و رویدادهای اجتماعی تمرکز داشته اند. اعضای این اتحادیه ها برنامه های استعدادیابی اجرا می کنند، در اکران فیلم ها شرکت می کنند، و در خدمات اجتماعی مانند کمک به بی خانمان ها و یا یاری رسانی به دانشجویان در پر کردن درخواست نامه و نام نویسی در کالج شرکت می کنند.
ولی وقایع اخیر در فرگوسون، میسوری و در نیویورک، در برخی از انجمن ها فعالیت های سیاسی را برانگیخت و آنها را به فعالیت های اتحادیه های دانشجویان سیاهپوست در گذشته نزدیکتر کرد.
جزمین وایت، رئیس اتحادیه دانشجویان سیاهپوست دانشگاه مریلند گفت: “امروزه، دانشجویان خیلی بیشتر از آنچه که من تاکنون دیده ام به فکر فعالیت هستند. آنها پی برده اند که در موقعیتی نیستیم که بتوانیم دست روی دست بگذاریم و بنشینیم. با این وقایع ما همه به خود آمدیم.”
وایت گفت، پس از وقایع فرگوسون، دانشجویان دانشگاه مریلند برای افزایش آگاهی درباره رابطه بین نیروهای پلیس و اعضای جامعه تحصن کردند. او گفت: “مردم احساسات شدیدی نسبت به این مسائل دارند… آنها ننشسته اند و منتظر نیستند که هر اتفاقی که می خواهد، بیافتد، آنها مانند گذشته در سطح محلی در حال تغییر وضعیت هستند.”
