تونی بلکمن همه کاره است. او یک هنرمند هیپ هاپ، مربی و نویسنده مستقر در نیورک است و با خاخام ها، کشیش ها و امام ها همکاری می کند تا دنیای رپ و تعمق معنوی را با هم درآمیزد. به این فهرست، همکاری او را به عنوان نخستین فرستاده فرهنگی هیپ هاپ آمریکایی با وزارت امور خارجه ایالات متحده اضافه کنید و جای تعجب دارد که بلکمن می تواند همه این کارها را همزمان انجام دهد.
بلکمن، هنرمندی که موفق به کسب جوایزی شده است، تجربه خود را به عنوان سفیر فرهنگی در سال ۲٠٠۱، با سفر به سنگال و غنا و برگزاری کارگاه های موسیقی هیپ هاپ بود آغاز کرد. از آن زمان به بعد، بلکمن با شرکت در برنامه جاده آهنگین از طریق جاز در مرکز لینکلن در آسیای جنوب شرقی گشت زده، در بوتسوانا و سوازیلند تدریس و برنامه اجرا کرده و در انجام پروژه ویدیویی در جمهوری دموکراتیک کنگو همکاری کرده که تمرکز آن بر مبارزه با خشونت علیه زنان است. او اخیراً از سفری به سنگال بازگشته است که در طی آن به جوانان در ضبط موسیقی دیجیتالی کمک کرد.
در ایالات متحده، او برای توانمندسازی زنان از طریق طرح ابتکاری خود به نام “قافیه پردازی مثل یک دختر” تلاش می کند.
بلکمن گفت: “من این کار را در سال ۲٠٠۲ آغاز کردم و می خواستم به مدارس و جوامع بروم و دختران جوانی را پیدا کنم که در زمینه رپ فعالیت داشتند و به آنها آموزش دهم و از آنها حمایت کنم. اما این تفکر تبدیل به کار جمعی شد که طی آن من به زنان جوان تعلیم می دهم که سپس نمایانگر قدرت فرهنگ هیپ هاپ به سبک زنانه اش می شدند.”
محور ماموریت قافیه پردازی مثل یک دختر این است که به دختران و زنان نشان دهد که رپ می تواند به جای این که فقط موسیقی ای باشد که از رادیو می شنوید، چیزی قدرتمند و فردی باشد.
بلکمن گفت: “قافیه پردازی مثل یک دختر، زنانی را به خود جلب می کند که تعلیم دیده اند تا مثل یک کارشناس رپ بخوانند و خیلی از دختران جوانی که ما برایشان می نوازیم هرگز ندیده بودند یک زن این طور رپ بخواند.” بلکمن می گوید که اشعار خودش اغلب درون گرایانه هستند:
… فقط پا تو آب می گذاره، ولی هدف شنا کردنه
روی صخره می نشینه، و کسی از کارش سر در نمیاره
هی می پرسی کارم خوبه، نه؟ منم می گم آره
کار من توی یه روز، نُه بار دروغ گفتنه
او گفت: “برای آنها، این تجربه ای است که چشم شان را باز می کند تا شاهد قدرت زنانی باشند که به صورت فی البداهه، درست در همان لحظه، با همان مهارت ذهنی که شما مردها دارید، رپ می خوانند. … آنها هم می توانند این کار را بکنند.”
[این مطلب از مقاله مایکل گالانت، نویسنده مستقل در نسخه فوریه ۲٠۱۴، نشریه الکترونیکی آمریکا گرفته شده است.]