هنگامیکه آمریکایی ها برای انتخاب نمایندگان خود به پای صندوق های رأی می روند، به پاس قانون آمریکایی های دچار معلولیت (ADA) که در ۱۹۹۰ به تصویب رسید، مراکز رأی گیری در سراسر کشور امکانات لازم را برای رأی دهندگان دارای ناتوانی فراهم می کنند.
جان ووداچ که پیش از بازنشستگی در ۲۰۱۱، مدیر بخش حقوق افراد دچار معلولیت وزارت دادگستری ایالات متحده بود می گوید: “هر کسی که مسئولیت برگزاری انتخابات را بر عهده دارد باید اطمینان حاصل کند که مراکز رأی گیری به آسانی در دسترس افراد دارای ناتوانی قرار دارند.”
قانون آمریکایی های دچار معلولیت راه را برای قانون کمک به رأی گیری آمریکا سال ۲۰۰۲ هموار کرد. طبق این قانون همه حوزه های رأی گیری مستلزم هستند که حداقل یک دستگاه برای رأی دهندگان نابینا و کم بینا به طور مستقل و خصوصی در دسترس باشد. این دستگاه رأی گیری باید در یک مکان مناسب نیز قرار داده شود. طبق قانون تاریخی حق رأی ۱۹۶۵، کارکنان مراکز رأی گیری در صورت نیاز باید برای همراهی و یاری رسانی به افراد دچار معلولیت به در استفاده از دستگاه های رأی گیری در دسترس باشند.
برنل جوئیت در جکسون، میسی سیپی از یک دستگاه مخصوص رأی دهندگان مبتلا به بیماری های بینایی یا شنوایی استفاده می کند. (© Rogelio V. Solis/AP Images)به گفته ووداچ، پیش از قانون ۲۰۰۲، قانون آمریکایی های دچار معلولیت از کارکنان مراکز رأی گیری می خواست که به رأی دهندگان دارای اختلالات شنوایی و همچنین دارای ناتوانی ذهنی در صورت نیاز یاری برسانند، حتی اگر لازم باشد برگه های رأی آنها را پر کنند.
ارتفاع دستگاه های رأی گیری باید طوری تنظیم شوند که رأی دهندگان با صندلی چرخدار بتوانند براحتی از آن استفاده کنند.
وقتی ابونی فریمن در ۲۰۱۵ برای نخستین بار رأی داد، “فرد بسیار مهربانی” را به یاد می آورد که در مرکز رأی گیری کار می کرد و به او پیشنهاد کمک کرد. فریمن به فیبرومیلاژیا و لوپوس اریتماتوس سیستمیک مبتلا است که باعث خستگی او می شود. او ضمن قدردانی برای پیشنهاد کمک، تصمیم گرفت که خودش به تنهایی رأی دهد.
فریمن می گوید: “به دلیل ناتوانی ام، کمی بیشتر طول کشید تا مطمئن شوم که همه مراحل را به درستی طی کرده ام.”
دسترسی باعث افزایش میزان مشارکت در انتخابات می شود
طبق قانون آمریکایی های دچار معلولیت، همه مراکز رأی گیری – ازجمله درهای ورودی، پارکینگ های مخصوص و راهروها- باید قابل دسترسی باشند. کارکنان باید اطمینان حاصل کنند که افراد دارای ناتوانی جسمی می توانند به آسانی وارد یا خارج شوند. همچنین، مسئولان برگزاری انتخابات باید اجازه دهند حیوانات خدماتی وارد محل رأی گیری شوند.
در برخی شرایط، وقتی مسئولان قادر به شناسایی یک مکان مناسب برای رأی گیری یا ایجاد دسترسی موقت نیستند، ممکن است از روش های دیگری مانند رأی گیری در پیاده رو استفاده کنند. در حالیکه رأی غیابی یک گزینه برای افراد دچار معلولیت است، ولی برای برخی از افراد هیچ چیز مانند حضور یافتن در مرکز رأی گیری و رأی دادن در روز انتخابات نیست.
مسیر و پیاده روها نیز می بایست قابل دسترس باشند. برای رأی دهندگان نابینا، بدان معنی است که هیچگونه جسمی، مانند علائم یا شاخه درخت نباید در امتداد راهروها یا پیاده روها وجود داشته باشند. شاخه درخت ها باید بریده شوند تا رأی دهندگان کم بینا یا نابینا و یا کسانیکه از صندلی چرخدار استفاده می کنند به آنها بر نخورند.
برای حمایت از دسترسی در رأی گیری، وزارت دادگستری فهرست قانون آمریکایی های دچار معلولیت را برای مراکز رأی گیری و راه حل برای پنج مشکل رایج دسترسی در مراکز رأی گیری را ایجاد کرده است. مسئولان برگزاری انتخابات با استفاده از این اسناد می توانند تشخیص دهند که آیا مراکز رأی گیری مورد نظر از امکانات لازم برای افراد دچار معلولیت برخوردار است یا اینکه آیا می توان به طور موقت این امکانات لازم را فراهم آورد.
در صورتیکه مراکز رأی گیری قابل دسترسی نباشد، وزارت دادگستری می تواند اقدامات اجرایی را علیه مقامات یا نهادهای دولتی مسئول انتخابات پیش گیرد. در این موارد، وزارتخانه معمولاً با مقامات محلی جهت دستیابی به یک راه حل مطابق قانون مذاکره می کند.
ویرجینیا اتکینسون، مشاور ارشد امور جهانی پیرامون شمول اجتماعی در بنیاد بین المللی سیستم های انتخاباتی می گوید: “این چیزی نیست که در سایر کشورها وجود داشته و یا مشاهده شده باشد.”
تغییراتی که طبق قانون آمریکایی های دچار معلولیت و قانون کمک به رأی گیری آمریکا به اجرا گذاشته شدند، ثمربخش بوده اند. بنا بر داده های اداره آمار و سرشماری ایالات متحده، در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶، بیش از ۱۶ میلیون شهروند دارای ناتوانی رأی دادند. در مقایسه تعداد شهروندان دارای ناتوانی که در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۲ شرکت کردند، ۶‚۱۵ میلیون نفر بود.
ووداچ می گوید: “این یکی از اصول و مبانی آمریکایی است- حق رأی، حق مشارکت در دولت. هیچ حق دیگری نمی تواند از این مهمتر باشد.”
