وقتی فضانورد کادی کلمن در ایستگاه فضایی بین المللی در جاذبه صفر زندگی می کرد، می گذاشت موهای قهوه ای نیمه بلندش آزادانه روی سرش شناور شوند.
در تورهای ویدئویی خدمه برای طرفداران کنجکاو روی زمین، کلمن بدن بی وزن خود را در راهروهایی به عرض یک اتوبوس مدرسه به جلو می کشید و موهایش دور او می چرخید. او از دسامبر ۲۰۱۰ تا می ۲۰۱۱ در ایستگاه فضایی زندگی می کرد. او می گوید که “سبک جاذبه صفر” راهی برای گفتن این بود که “زنان در فضا جایگاهی دارند.”
کولمن می گوید: “دیدن افرادی که شبیه شما هستند و در همه عرصه ها فعالیت دارند بسیار مهم است. دیدن خود در چهره زنانی که کارهای شگفت انگیزی انجام می دهند باعث می شود این کارها عادی به نظر برسند.”
براساس گزارش سازمان ملل، زنان یک سوم از کل محققان علمی، ۱۲٪ از اعضای آکادمی های علوم ملی، ۲۸٪ از فارغ التحصیلان مهندسی و ۴۰٪ از فارغ التحصیلان علوم کامپیوتر و انفورماتیک را تشکیل می دهند.
ناسا قرار است در اوایل سال ۲۰۲۵ اولین زن و اولین فرد رنگین پوست را روی یک موشک برای اکتشاف ماه به فضا پرتاب کند، اقدامی که یک گام بزرگ برای حضور طولانی مدت انسان در آنجا و فرستادن احتمالی افراد به مریخ محسوب می شود.
کلمن که در سال های دهه ۱۹۶۰ بزرگ شد، در رسانه ها عکس های فضانوردان آپولو را می دید که همه مرد با موهای بسیار کوتاه و یک مدل بودند. او تا سال سوم دانشگاه در مؤسسه فناوری ماساچوست و سخنرانی سالی راید در آنجا به فکر فضانوردی نیفتاده بود.
کلمن به یاد می آورد که راید، اخترفیزیکدان و اولین زن آمریکایی در فضا، موهایش را که تا سر شانه بلند بود مانند خود کلمن در محیط جاذبه صفر باز گذاشته بود. راید به دانشجویان گفت: “علم مانند اکتشافات فضایی یک ورزش تیمی است.”
کلمن می گوید: “این حرف واقعاً به دل من نشست. من خودم را در او دیدم و تصمیم گرفتم من هم فضانورد بشوم.”
کلمن با کسب مدرک شیمی فارغ التحصیل شد، سپس تحصیلات خود را در مقطع دکترا در دانش پلیمر و مهندسی دنبال کرد و در نیروی هوایی به خدمت پرداخت. او در ۱۹۹۲ در ناسا درخواست کار کرد و از جمله سه زن و ۱۶ مرد منتخب به عنوان فضانورد در این سازمان شروع به کار کرد. در ابتدا، کلمن در تیم پشتیبانی شاتل فضایی کار می کرد. بعدها در سال های دهه ۱۹۹۰، او پیش از سفر شش ماهه اش به ایستگاه فضایی بین المللی، در دو مأموریت شاتل فضایی با تمرکز بر آزمایش های علمی پرواز کرد.
او در پایان سال ۲۰۱۶ از ناسا بازنشسته شد. از آن زمان او به دور دنیا سفر می کند و مانند سالی راید به زنان و دختران الهام می بخشد. کلمن با جاش سیمپسون، یک هنرمند شیشه ساز ازدواج کرده است و از او دو پسر دارد. او در حال نگارش یک کتاب درباره بیش از بیست سال فعالیت خود در سازمان ناسا و همچنین زندگی به عنوان یک موسیقیدان، همسر و مادر است.
او می گوید در صورتیکه خوانندگان این کتاب، چه مرد و چه زن به طور یکسان فکر کنند که آنها نیز می توانند این کار را انجام دهند، این کتاب را یک موفقیت خواهد شمرد.
بارا ویده، یک نویسنده آزاد این مقاله را نوشته است.
این مقاله قبلاً در ۷ فوریه منتشر شده بود.
