پرزیدنت اوباما در ۷ مارس با گام نهادن در جای پای پیشگامان جنبش مدنی آمریکا، پنجاه سال بعد از “یکشنبه خونین ” در سلما، آلاباما سخنانی ایراد کرد.
اوباما با اشاره به این نکته که بر روی شانه های غول های جنبش حقوق مدنی ایستاده است، آمریکاییان را به تکیه بر دستاوردهای پیشین برای فائق آمدن بر اختلافاتی که همچنان در کشور نفاق ایجاد می کنند فراخواند. او اذعان کرد که این کار ممکن است دشوار باشد، ولی “ما از آینده نمی ترسیم؛ ما به استقبال آینده می رویم.”
رئیس جمهوری به آمریکاییان یادآوری کرد که کشورشان “یک کار پیوسته رو به پیشرفت است” و سنت ایالات متحده در روبرو شدن با “حقیقت ناخوشایند” آن را نیرومندتر می سازد. انجام چنین کاری “مستلزم اختلال های گاهگاهی، اراده در بیان آنچه که درست است، و ایجاد تحول در وضعیت موجود است.”
لحظات مهم سخنرانی
“به دلیل کاری که آنها کردند، درهای فرصت نه تنها برای سیاهان، بلکه برای همه آمریکایی ها گشوده شدند. زنان از آن درها گذر کردند. لاتین تباران از آن درها گذر کردند. آمریکایی های آسیایی تبار، همجنسگرایان آمریکایی، آمریکاییان معلول – همه از آن درها گذر کردند.”
“نیرومند ترین واژه در دموکراسی ما، واژه “ما” است. “ما مردم”، “ما فائق خواهیم آمد،” “بله ما می توانیم.”
ما حقوق خود را از طریق یک نظام حکومت بر خویش، حکومت به وسیله مردم و برای مردم، تضمین می کنیم. به همین سبب است که ما با شور و اعتقاد بسیار زیاد می جنگیم و استدلال می کنیم – زیرا می دانیم کوشش های ما اهمیت دارند.”
“تغییر به اقدامات ما، به رفتارهای ما، به چیزهایی که به فرزندانمان می آموزیم بستگی دارد. و دست زدن به چنین کوشش هایی، صرفنظر از اینکه گاهی اوقات تا چه اندازه دشوار به نظر می آیند، می تواند به تصویب قوانین، برانگیختن وجدان ها، و ایجاد اتفاق نظر منجر شود.”
“از خیابانهای تونس گرفته تا میدان در اوکراین، این نسل جوان می تواند از این مکان، جایی که محرومان از قدرت توانستند بزرگترین قدرت جهان را تغییر دهند و رهبران خود را به گسترش مرزهای آزادی وادار سازند، نیرو بگیرند.”
