فقط یک اقیانوس جهانی وجود دارد – یک توده عظیم آب که ۷۱ درصد از زمین را پوشش می دهد. این اقیانوس از نظر جغرافیایی به پنج بخش اقیانوسی مشخص تقسیم شده است: اقیانوس اطلس، اقیانوس آرام، اقیانوس هند، اقیانوس منجمد شمالی، و اقیانوس منجمد جنوبی.
یک سیاره سالم به یک اقیانوس سالم نیاز دارد. روز جهانی اقیانوس ها ۲۰۲۲ که در ۸ ژوئن با موضوع “اقدام جمعی برای احیای اقیانوس” گرامی داشته خواهد شد بر وابستگی متقابل پیکره های پنج اقیانوس به یکدیگر و وابستگی انسان به محیط دریایی تأکید خواهد داشت.
در زیر به پنج تهدید به هم پیوسته که بزرگترین چالش ها را برای سلامت اقیانوس ها ایجاد می کنند، همراه با اقدامات لازم برای مقابله با هر یک از این مسائل اشاره شده است:
تغییرات اقلیمی
بحران اقلیمی برای اقیانوس نیز یک بحران است. اقیانوس از سال های دهه ۱۹۸۰ تاکنون ۲۰ تا ۳۰ درصد دی اکسید کربن منتشر شده توسط انسان را جذب خود کرده است. و بیش از ۹۰ درصد گرمایش زمین در ۵۰ سال گذشته در اقیانوس اتفاق افتاده است.
در حالیکه اقیانوس گرما و دی اکسید کربن بیشتری جذب می کند، دمای سطح دریا، سطح آب دریا و اسیدی شدن اقیانوس نیز افزایش می یابد. این امر می تواند خسارت های ناشی از طوفان و سیل، آسیب به گونه های دریایی و از بین رفتن تنوع زیستی را افزایش دهد.
ایالات متحده از تلاش ها برای دستیابی به انتشار خالص صفر گازهای گلخانه ای تا سال ۲۰۵۰ برای محافظت از اقیانوس حمایت می کند. مقیاس بندی انرژی های تجدیدپذیر دریایی، کاهش انتشار ناشی از حمل و نقل دریایی و فعالیت ها در بنادر، و بازیابی “اکوسیستم های کربن آبی” در سواحل – مانند مانگرو و علف های دریای – که نه تنها دی اکسید کربن را جذب و ذخیره می کنند بلکه از سواحل نیز محافظت می کنند، ازجمله راه های مبتنی بر اقیانوس برای کمک به کربن زدایی هستند.
ماهیگیری ناپایدار
ماهی ها تغذیه بیش از ۳ میلیارد نفر را تأمین می کنند و به امرار معاش ۱۲ درصد از جمعیت جهان کمک می کنند. اما بیش از یک سوم ذخایر ماهی اقیانوس فراتر از سطح پایدار صید می شوند.
صید بی رویه می تواند بر کل اکوسیستم ها تأثیر بگذارد، ذخایر ماهی را خالی کرده و گونه های آسیب پذیر مانند لاک پشت های دریایی را به خطر بیندازد. صید بی رویه معیشت دراز مدت ماهیگیران را تهدید می کند.
ایالات متحده از ایجاد قوانین مشترک مبتنی بر علم برای حصول اطمینان از پایداری شیلات در دراز مدت دفاع می کند. ایالات متحده همچنین در تلاش است تا “صید جانبی” سایر جانوران دریایی را کاهش دهد. برای مثال، ایالات متحده الزام می دارد میگوهایی که از کشورهای دیگر وارد می شوند از طریق راه هایی که به لاک پشت های دریایی در معرض خطر انقراض آسیب می رسانند، صید نشده باشند.
ماهیگیری غیرقانونی، گزارش نشده و بی رویه
یکی از بزرگترین چالش های پیش روی شیلات بین المللی صید غیرقانونی، گزارش نشده و بی رویه (IUU) است. چنین عملکردها سالانه ده ها میلیارد دلار برای جهان هزینه می کنند و به جوامع ساحلی که برای درآمد و تغذیه به ماهیگیری پایدار اتکا دارند، آسیب می رسانند.
صید غیرقانونی، گزارش نشده و بی رویه می تواند فعالیت های جنایی مانند پولشویی، قاچاق مواد مخدر و قاچاق انسان – از جمله کار اجباری را به همراه داشته باشد.
ایالات متحده برای مبارزه با صید غیرقانونی، گزارش نشده و بی رویه از نزدیک با سایر کشورها همکاری می کند و جهت ایجاد قوانین بین المللی برای کمک به کشورها در کنترل و نظارت بر کشتی های ماهیگیری و آب های سرزمینی خود تلاش می کند. ایالات متحده خواهان برنامه ها و استانداردهای قوی چند جانبه، مانند توافقنامه اقدامات دولت دارای بندر می باشد كه نظارت بر غذاهای دریایی را در تجارت افزایش می دهند و از ورود ماهی های صید شده به طور غیرقانونی، گزارش نشده و بی رویه به بازار جلوگیری می كنند.
آلودگی
دانشمندان تخمین می زنند که بیش از ۱۳۶ میلیون تن پلاستیک در اقیانوس وجود دارد و هر سال ۷ میلیون تن دیگر به آن اضافه می شود. و به معنی است که هر یک دقیقه یک کامیون زباله به اقیانوس ریخته می شود!
پلاستیک در آب هرگز به طور کامل تجزیه و از بین نمی رود و می تواند ماهی ها، پرندگان دریایی، لاک پشت ها و پستانداران دریایی را به دام بیندازد یا توسط آنها بلعیده شود.
ایالات متحده برای کاهش زباله های دریایی زباله ها را داخل کشور مدیریت می کند و به کشورهای دیگر در مدیریت زباله شان، از جمله از طریق یافتن راه هایی برای جلوگیری از ورود وسایل و ابزار ماهیگیری رها شده به اقیانوس یاری می رساند. ایالات متحده همچنین برای کاهش ضایعات پلاستیکی در اقیانوس تحقیق و نوآوری را ترویج می کند.
کاهش تنوع زیستی دریایی
با توجه به تهدیداتی که متوجه حیات دریایی است، ایجاد مناطق دریایی حفاظت شده که می توانند از تنوع زیستی و زیستگاه های حیاتی محافظت کنند، از شیلات حمایت کنند، کربن را جذب و ذخیره کنند، و در اقیانوس ها انعطاف پذیری ایجاد کنند، بسیار مهم است.
ایالات متحده هدف دارد از ۳۰ درصد اراضی و آب های ایالات متحده را تا سال ۲۰۳۰ تحت حفاظت قرار دهد. در حالیکه بیشتر مناطقی که باید تحت حفاظت قرار گیرند به ساحل نزدیک هستند، مناطقی در آب های آزاد، مانند آب های اطراف جنوبگان نیز وجود دارند که نیاز به محافظت دارند. ایالات متحده همچنان به حمایت از مناطق حفاظت شده دریایی در اقیانوس منجمد جنوبی و سایر نقاط جهان ادامه می دهد.
این مقاله قبلاً در ۳ ژوئن ۲۰۲۱ منتشر شده بود.
