از زمانیکه حیات و دختر عمویش یاماما، از جنگ داخلی فرار کردند، همراه با خانواده هایشان در چادرهای یک اردوگاه پناهندگان در دره بقاع، واقع در لبنان زندگی می کنند. ولی آیا اردوگاه های پناهندگان امن هستند؟
حیات با پدر و مادر، پنج خواهر و یک برادرش زندگی می کند. همه آنها بیش از یک سال پیش شهر حمص، در سوریه را ترک کردند. او و خواهران و برادرش و دیگر بچه های فامیل به مدرسه می روند، ولی حیات با تأسف می گوید: “همه چیز فرق کرده است. در کشورمان، پدرم هر هفته ما را به کنار دریا و پارک می برد تا ما تاب بازی کنیم. ولی از اینجا … هیچ کجا نمی توانیم برویم.”
یاماما به نوبه خود خوش بین باقی می ماند: در سوریه، مدرسه من در یک ساختمان بود که کلاس های درسی جداگانه برای بچه های بزرگ و بچه های کوچکتر داشت. ایرادی ندارد که من به یک مدرسه زیر چادر می روم. مهم این است که من به مدرسه می روم.”
تمرکز بر زنان و دختران
هنگامیکه جنگ زندگی اجتماعی و آموزشی کودکان پناهنده مانند حیات و یاماما را مختل می کند، آنها تحت تأثیر احساسات عمیقی قرار می گیرند. دختران و زنان جوان در مناطق جنگی یا اردوگاه های پناهندگان در معرض خطر جدی تری هستند، چرا که در مقایسه با پسرها احتمال اینکه قربانی خشونت جنسی شوند، بیشتر است.
اقدامات برای کاهش خشونت مبتنی بر جنسیت سال ها در جریان بوده اند، ولی به گفته متخصصان امدادرسانی گاهی اوقات مؤثر نبوده اند زیرا منابع لازم در آغاز یک بحران در دسترس نیستند. به این دلیل است که وزارت امور خارجه ایالات متحده ابتکار امن از آغاز را در سال 2013 با یک بودجه 10 میلیون دلاری راه اندازی کرد.
این ابتکار به یونیسف و صلیب سرخ بین المللی و دیگر شرکا در این زمینه کمک می کند تا کارکنان تخصصی را استخدام کنند و برنامه هایی را برای محافظت از دختران پناهنده توسعه دهند. چنین برنامه هایی حیات و یاماما را قادر می سازند به مراقبت های بهداشتی، ورزش، بازی و هنر درمانی دسترسی داشته باشند.
برای دختران جا به جا شده ای که به برخورداری از حریم خصوصی عادت داشتند، استفاده از توالت های عمومی راحت نیست.
کورتنی بلیک، سرپرست تیم محافظت از زنان و دختران در آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده گفت، ایجاد فضایی امن برای پناهندگان، طراحی اردوگاه هایی را شامل می شود که در آن زنان و دختران مجبور نباشند مناطق امن را برای جمع آوری چوب یا استفاده از توالت و دستشویی ترک کنند.
میان پناهندگان سوری، دختران جا به جا شده ای که به برخورداری از حریم خصوصی عادت داشتند، استفاده از توالت های عمومی راحت نیست، بنابراین نهادهای مشارکت کننده در ابتکار امن از آغاز با ساختن یک مرکز چند هدفه، توالت ها و رختشویخانه ها را در یک ساختمان قرار دادند.
اولویت دادن به آموزش
کریستین فراست، کارشناس وزارت امور خارجه برای کمک رسانی به پناهندگان گفت، پدر و مادران در اردوگاه های پناهندگان معمولاً در مورد آموزش فرزندانشان ابراز نگرانی عمیق می کنند. دفتر او از نزدیک با دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان در حمایت و پشتیبانی از سازمان های محلی در سراسر جهان که برای پناهندگان تدارکات آموزشی فراهم می آورند، همکاری می کند. این سازمان ها در اردوگاه ها کلاس های درسی برگزار می کنند و کارکنان آنها را با آموزش های ابتدایی ریاضیات ، خواندن و نوشتن تعلیم می دهند.
پدر و مادران در اردوگاه های پناهندگان معمولاً در مورد آموزش فرزندانشان ابراز نگرانی عمیق می کنند.
این سازمان ها همچنین برای برداشتن بار از دوش جوامع محلی، مدارس جدید می سازند، کتاب های درسی خریداری می کنند و آموزگار استخدام می کنند. فراست گفت: “پدر و مادران جا به جا شده سعی می کنند فعالانه در آموزش و تحصیل فرزندانشان شرکت داشته باشند، و در بسیاری از اردوگاه ها کمیته های آموزشی والدین تشکیل داده اند.”
مادر حیات درباره آینده فرزندانش نگران است و سعی کرده است که آنها را در یک مدرسه نزدیک به اردوگاه ثبت نام کند، ولی به خاطر مشکل زبان در کلاس درسی و هزینه ثبت نام، موفق به این کار نشده است.
در حال حاضر، حیات، برادر و خواهرانش، و دختر عمویش یاماما به مدرسه زیر چادر اردوگاهشان می روند. آنها در آن امن هستند.
ایالات متحده بیش از 2 میلیارد دلار به سوری هایی که از زمان آغاز بحران، تحت تأثیر جنگ داخلی در کشورشان قرار گرفته اند، کمک کرده است.
