چه وجه اشتراکی میان یک تعمیر کار حرفه ای در کالیفرنیا، یک کارگر کلیسا در کالجی در اوهایو و یک سیاستمدار محلی در ویرجینیا وجود دارد؟
آنها نماینده آمریکایی های بی شماری هستند که هر روز راهی برای کمک به پناهندگان سوری و عراقی، چه آنهایی که بتازگی وارد ایالات متحد شده اند و چه کسانی که هنوز در خارج برای این منظور در تلاش هستند، پیدا می کنند.
پرزیدت اوباما گفت: “این فقط به آنچه که من به عنوان رئیس جمهوری می توانم انجام دهم مربوط نمی شود، تک تک ما- از شهروندان گرفته تا [سازمان های غیر دولتی] – می توانند به پناهندگان برای یافتن یک سرپناه امن کمک کنند. ”
کاری که انگیزه آن محبت است
ممکن است انگیزه داگ والتن در دعوت از محمد رفاعی برای زندگی با او و سه هم اطاقی اش در تولیدو، اوهایو، شما را شگفت زده کند.
والتن که کارگر کلیسا در یک کالج محلی است گفت: “پاسخ بلافاصله من شبیه به یک کلیشه است، ولی من فکر می کنم انگیزه محبت باشد. به من گفتند که او دارد می آید و این برای من فرصتی بود که به او کمک کنم.”
اندکی بعد از این که رفاعی اسباب خود را آورد، والتن دوست جدید سوری خود را به یک سوپرمارکت خاورمیانه ای برد.
والتن افزود: “او بلافاصله بسوی پیشخوان مغازه دوید شورع کرد به عربی حرف زدن و مرد پشت پیشخوان هم به عربی به او جواب داد. و او… تمام وجودش یکباره عوض شد. انگار که ناگهان احساس کرد خدای من، چه آرامش خاطری!”
رفاعی به چیزی بیشتر از صحبت کردن به زبان عربی دست یافت، به او در سوپرمارکت پیشنهاد کار شد و او پذیرفت. هم خانه های او در حال کسب اطلاع درباره رسوم وغذاهای خاورمیانه هستند، و حتی مختصری عربی هم یاد گرفته اند. والتن و رفاعی همدیگر را “حبیبی” که به معنی “دوست من است” صدا می زنند.
داوطلب … در آن سوی دنیا
باب موکویچ، تعمیرکار حرفه ای از شهر گاردن گرو، کالیفرنیا، وقتی عکس های مردان و زنان و کودکانی را که در حال سرازیر شدن به اروپا هستند دید، داوطلب کار برای صلیب سرخ شد و به سوی صربستان حرکت کرد.
موکویچ گفت: “آنها نمی خواهند در جنگ کشته شوند. آنها نمی خواهند در جنگ شرکت داشته باشند، بنا بر این تصمیم گرفته اند آنجا را ترک کنند. اتوبوس ها پشت سرهم می رسند.”
تعمیر کار که برای مدت یک ماه به توزیع غذا و ملزومات در امتداد مرز کرواسی- صربستان اشتغال داشت می گوید، تحت تاثیر روحیه مردمی که طی این مدت دیده قرار گرفته است.
موکویچ بعد از سفر اروپاییش در یک مصاحبه تلویزیونی دیگران را به اقدام تشویق کرد. “آنچه که می خواهم برای کمک به پیام رسانی به مردمی که تماشا می کنند بگویم این است، به جای اینکه فقط به خودتان فکر کنید، به فکر دیگران هم باشد.”
رهبران محلی که در سطح جهانی عمل می کنند
سیاستمداران در ویرجینیا نیز با اقدام به جمع آوری کت و پتو برای پناهندگان سوری و عراقی، در حال ادای سهم خود هستند. این کوشش چهار کشور را در بر می گیرد و طی دوسال گذشته به جمع آوری چهل هزار کت و پتو انجامیده است.
این طرح پس از دیدار مقامات محلی ویرجینیا از اردوگاه های پناهندگان در ترکیه راه اندازی شد. به آنها گفته شد که ساکنان آن اردوگاه ها نیاز اضطراری به پتو دارند که خود را گرم نگهدارند. آنها به کشور بازگشتند و به سازمان های غیر انتفاعی و گروه های محلی متوسل شدند و داوطلبان محلی را بسیج کردند. هدایایی که داده شده بدون دریافت هیچ هزینه ای توسط شرکت های حمل و نقل محلی و بین المللی توزیع خواهند شد.
رابرت لازارو، یک شهردار سابق که دیدار او از ترکیه در دوسال پیش موجب به راه افتادن این طرح شد گفت: “آنچه این مردم واقعا خوهان آن هستند این است که به سر خانه و زندگی خود برگردند … ولی شما آنچه از دستتان بر آید انجام می دهید.”
“یک مسؤلیت اخلاقی”
ایالات متحده متعهد شده است تا ده هزار پناهنده را در ٢٠١٦ بپذیرد و تعداد پناهندگانی را که طی دوسال بعدی خواهد پذیرفت از هفتاد هزار به صد هزار نفر افزایش داده است. پرزیدنت اوباما گفت: “ما مسؤلیت اخلاقی داریم که هر کاری می توانیم برای خانواده هایی که از خانه هایشان رانده شده اند انجام دهیم.”
این تماما بخشی از تاریخ آمریکا به عنوان یک ملت مهاجر و یک پیشگام در پذیرفتن آسیب پذیرترین پناهندگان جهان است. ایالات متحده از طریق مشارکت با نُه سازمان محلی تجدید اسکان و فعالیت در داخل جوامع و شهرها در سراسر کشور، طی یک دهه گذشته به بیش از شصت و پنج هزار پناهنده و از ١٩٧٥ تا کنون به بیش از ٣ میلیون نفر در خاک خود خوشامد گفته است.