مردم ونزوئلا همچنان به اعتراض علیه رژیم نامشروع نیکلاس مادورو ادامه می دهند و خواستار بازگرداندن خدمات اساسی و رفتار بهتر با معلمان می شوند.
در طول یک هفته، از پایان سپتامبر تا اوایل اکتبر ۲۰۲۰ ، ۲۳۳ تظاهرات در سرتاسر کشور از شهرهای روستایی گرفته تا شهرهای بزرگ مانند کاراکاس برگزار شدند.
در هفته اول ماه اکتبر ۱۱۳ تظاهرات دیگر در ۲۴ ایالت ونزوئلا برگزار شدند که به افزایش دستمزد سالانه معلمان و بهبود کلی شرایط کار آنها تمرکز داشتند.
بنا بر گزارش های خبری محلی، معلمان به طور متوسط ماهانه ۵͵۶ دلار آمریکا دریافت می کنند، و این حقوق ناکافی معمولاً آنها را مجبور به یافتن شغل های جانبی می کند. با قطعی مکرر برق، کمبود غذا در مدارس و دسترسی محدود به لوازم لازم، معلمان به سختی می توانند محیط مناسبی را برای یادگیری دانش آموزان ایجاد کنند.
خوان گوآیدو، رئیس جمهور موقت ونزوئلا در ۵ اکتبر گفت: “معلمان، شما تنها نیستید. همه ما با هم هستیم. همه ونزوئلایی ها، اتحادیه ها، بخش های مختلف، همه باید برای آینده ونزوئلا به معلمان بپیوندند و آنها را همراهی کنند.”
در ماه سپتامبر، معترضین به طور مسالمت آمیز به خیابان ها آمدند و خواستار ارائه خدمات اساسی بهتر در مناطق روستایی مانند اوراچیچه، که در گذشته حامی رژیم مادورو بود، شدند. این معترضین برای احیای برق و آب و افزایش غذا در مقابل کمبود مزمن راهپیمایی کردند.
بنا به یافته های بررسی ملی شرایط زندگی ۲۰۲۰- ۲۰۱۹ (ENCOVI)، ٪۷۷ از جمعیت ونزوئلا به آب لوله کشی دسترسی دارند و سه چهارم این گروه می گویند که به طور مکرر در خدمات آب رسانی قطعی تجربه می کنند. نود درصد مردم ونزوئلا به طور قابل اطمینان دسترسی به برق ندارند.
واکنش مادورو اعزام نیروهای ارتش برای جلوگیری از صدها تظاهرات مسالمت آمیز برای خدمات اساسی، خاموش کردن آزادی بیان و رد درخواست های شهروندان بوده است.
اعتراضات اخیر افزوده بر تقریباً هفت هزار تظاهراتی هستند که توسط رسانه های ونزوئلا از ژانویه تا پایان سپتامبر ۲۰۷۰ گزارش شده اند.
مایکل کوزاک از وزارت امور خارجه در ۱۹ اکتبر گفت: “این وضعیت وخیم در پی جنگ یا بلایای طبیعی به وجود نیامده است. این شرایط حاصل یک رهبر استبدادی نالایق است که به طور سیستماتیک نهادهای دموکراتیک، اقتصاد و زیرساخت های ونزوئلا را با سوءمدیریت بودجه دولتی و سوءاستفاده از قدرت هستند.