معلمان الگوهای درخشانی هستند. بله، آنها تدریس می کنند اما مهمتر از آن این است که به مردم در مؤسسات و جوامعشان الهام می بخشند و آنها را توانمند می سازند.
در هفته قدردانی از معلمان، ما از معلمان آمریکایی که در سراسر جهان تأثیر می گذارند، تجلیل می کنیم. صدها هزار معلم در قالب کمک های خارجی ایالات متحده و برنامه های مبادله ای مانند سپاه صلح و برنامه فولبرایت به جوامع خارج از کشور خدمت کرده اند.
برخی از آنها با خانواده های میزبان سخاوتمندانه در روستاها زندگی می کنند و زبان انگلیسی و سایر موضوعات را به افراد در سنین مختلف آموزش می دهند. برخی دیگر از آنها با مؤسسات آموزشی محلی و ملی برای آموزش و تعلیم معلمان در روش ها و برنامه های درسی جدید برای آموزش علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات مشارکت می کنند.
یک مدرسه ابتدایی دولتی در تایوان از تارا وو، یک معلم آمریکایی به عنوان دستیار آموزش انگلیسی فولبرایت (ETA) میزبانی می کند. برای دستیابی به هدف تایوان برای دوزبانه شدن ساکنان به زبان انگلیسی و ماندارین تا سال ۲۰۳۰، وو در کلاس های درسی و فعالیت های فوق برنامه تدریس می کند تا به دانش آموزان به بهبود مهارت هایشان در زبان انگلیسی کمک کند.
وو گفت: “ایجاد ارتباط با آنها و تماشای پیشرفت آنها یکی از مهم ترین و پرمفهوم ترین بخش ها از وقتی بوده است که من اینجا سپری گرده ام.”
دومینیک بالستریری- فکس، یک دستیار آموزش انگلیسی فولبرایت در ترکیه، برای دوستی های مادام العمری که در حین تدریس به دانشجویان دانشگاه در ترابزون ایجاد کرد، ارزش بسیاری قائل است. او که در مقطع کارشناسی در دانشگاه نورث وسترن در ایلینوی زبان ترکی آموخت و به عنوان دانشجوی تبادلی به استانبول رفته بود، از شرکت در برنامه فولبرایت و ادامه ایجاد ارتباطات میان فرهنگی بسیار خوشحال بود.
او گفت: “من برنامه های درسی ام را آماده می کردم و تمرین های گفتاری را با تأکید بر موضوعات سرگرم‌کننده، جالب و دنیای واقعی ترتیب می‌دادم. “ما در مورد حیوانات و افسانه ها، غذاهای مورد علاقه و رویدادهای جاری صحبت می کردیم.”
بالستریری- فکس با تأمل در مورد تجربه تدریس خود در ترکیه، اذعان می کند که خود نیز از فرهنگ ترکی چیزهای بسیاری آموخته است. “این محبت‌های ناچیز و در عین حال بسیار تاثیرگذار دوستانم بود که به اقامات من در آنجا معنی داد.” آنهایی که به او در امور مهاجرتی کمک کردند، آنهایی که عصرها با او چای می‌نوشیدند یا با او بازی‌های ویدیویی می کردند، و آنهایی هنگام بیماری از او مراقبت کردند. او گفت: “آنچه که احساس می کنم، روحیه برنامه فولبرایت است.”
کریستن گرور-گری، یک داوطلب سپاه صلح در لیبریا و تانزانیا، دوران خدمت خود را وقف آموزش و تعلیم معلمان دیگر کرد. “من نمی‌خواستم فقط به آموزش آموزان تدریس کنم، می‌خواستم معلمان را تعلیم دهم تا پس رفتن من همچنان به آموزش مردم محلی ادامه دهند.”
هدف او به عنوان یک معلم علوم، گنجاندن فعالیت های تعاملی بیشتر در کلاس های درسی بود. او با بداهه پردازی با لوازم محلی، آزمایش‌های علمی عملی انجام می داد که به راحتی قابل تکرار بودند. خلال دندان، صندل های لاستیکی، بطری‌های خالی، “چیزهایی که به چشم دیگران آشغال به نظر می رسید، به چشم من لوازم لازم برای آزمایش‌های علمی بالقوه بودند.”
گرائر-گری با تأمل در مورد دوره خدمت خود در آفریقا، معلمانی را که تعلیم داده بود به یاد می آورد و اینکه چگونه “چشم هایشان از هیجان می درخشید… دانستن اینکه کار من بر دانش آموزانی تأثیر خواهد گذاشت که هرگز آنها را ملاقات نخواهم کرد، همیشه لذت بخش بود.”
