هیچ چیز بیشتر از یک مناظره سیاسی به سبک قدیمی، آمریکایی نیست. آبراهام لینکلن به خاطر مناظره با رقیبش در مبارزات انتخاباتی مجلس سنا به شهرت رسید (او در انتخابات سال ١٨٥٨ شکست خورد ولی دو سال بعد به عنوان رئیس جمهوری انتخاب شد). خیلی ها بر این باورند که مهارت و عملکرد قوی سناتور جان اف کندی در سال ١٩٦٠ او را به مقام ریاست جمهوری رساند.
حال بیایید انتخابات ریاست جمهوری نوامبر ٢٠١٦ را در نظر بگیریم. نامزدهای حزب جمهوریخواه و دموکرات تا شب انتخابات، در مناظره های تلویزیونی متعددی در مقابل یکدیگر روبرو خواهند شد.
آنها در سپتامبر و اکتبر ٢٠١٦ در مناظره های تلویزیونی مقابل یکدیگر قرار خواهند گرفت و انتظار می رود بیش از ٧٠ میلیون آمریکایی آنها را تماشا کنندنامزدهای دو حزب پیش از تعیین شدن به عنوان کاندیداهای اصلی، با اعضای حزب خود نیز مناظره کرده اند.
به گفته جفری اسکلی، یک تحلیلگر سیاسی در مرکز سیاست های دانشگاه ویرجینیا، مناظره های دوره اول انتخابات ریاست جمهوری توجه بیشتری را در مقایسه با سه دوره پیشین انتخابات به خود جلب کرده اند. نخستین مناظره تلویزیونی دوره اول مبارزات انتخاباتی ٢٠١٦ رکورد تعداد بینندگان کانال فاکس نیوز را شکست. نظرسنجی ها نشان می دهند که حتی رای دهندگانی که مناظره را تماشا نمی کنند، درباره آن اطلاعات کسب می کنند و پیرامون آن به بحث و گفتگو می پردازند.
سبک و لحن متفاوت، مخاطبان متفاوت
در حالی که مناظره ها برای انتخاب نامزدهای حزبی و انتخاب ریاست جمهوری در چهارچوب مشابهی انجام می گیرند، ناظران کارآزموده تفاوت ها را در سبک و لحن مشاهده می کنند. شرکت کنندگان در مناظره های دوره مقدماتی انتخابات می توانند با یکدیگر به طور تهاجمی تر برخورد کنند، در صورتی که اختلاف نظرهایشان با نامزد اصلی حزب مخالف در انتخابات عمومی احتمالا عمیق تر است. دلیل آن چیست؟
دو نوع مناظره انتخاباتی عملکرد متفاوتی دارند. نامزدها برای انتخاب شدن به عنوان کاندیداهای حزب خود باید قوی ترین حامیان حزبشان را به خود جلب کنند. این رای دهندگان به دنبال نامزدی هستند که از آرمان های حزبشان دفاع می کنند. در عوض، وقتی نامزدهای منتخب حزب جمهوریخواه و دموکرات در انتخابات عمومی روی صحنه با یکدیگر روبروی می شوند، معمولا هدفشان جلب رای افراد مستقل است، یعنی آمریکایی هایی که هنوز تصمیم نگرفته اند به کدام کاندیدا رای دهند و در بخش میانی طیف سیاسی قراردارند. و هر دو نامزد تلاش می کنند خود را شایسته ریاست جمهوری نشان دهند.
متمایز شدن در میان نامزدهای انتخاباتی
در مناظره های درون حزبی در آغاز مرحله مقدماتی معمولا تعداد شرکت کنندگان بیشتر است. وقتی در یک مناظره ده شرکت کننده یا حتی بیشتر حضور داشته باشند، متمایز بودن میان نامزدها دشوارتر از وقتی است که فقط دو نامزد روی صحنه حضور داشته باشند. هنر سخنوری یکی از راه هایی است که یک نامزد را از دیگران متمایز می سازد. و البته مخاطبان را نباید فراموش کرد. وقتی همه حضار در سالن مناظره به یک حزب تعلق دارند، حمایت دوستانه و شور و ذوق مخاطبان می تواند مناظره کنندگان را به سوی حملات دقیق تری سوق دهد. مناظره ها تا حدی مستلزم مهارت در نمایشگری است. واژه ها مهم هستند، اما ظاهر نامزدها نیز، به خصوص در تلویزیون، حائز اهمیت است. نامزدها به طور فزاینده سعی می کنند با حداقل کلمات پیام مهمتر و عمیق تری را به مخاطبانشان برسانند. اسکلی می گوید، اینها همان پیام های کوتاه و موثر هستند که بعدها می توانند در تبلیغات تلویزیونی یا رسانه های اجتماعی به کار گرفته شوند. نامزدها در انتخابات عمومی باید نشان دهند که می توانند به تمام کشور الهام بخشند و نه تنها طرفداران حزبی بلکه همه شهروندان را بسیج کنند. آنها ممکن است به طور دقیق تر و عمیق تر به اهمیت مسایل ملی و جهانی بپردازند. بنا بر این شما اگر یک مناظره انتخاباتی را تماشا می کنید، از آن لذت ببرید! ولی درباره دیدگاه های مختلف کسب اطلاع کنید، حتی آنهایی که مخالف نظر شما هستند.. نلسون ماندلا، دولتمرد آفریقای جنوبی به خوبی هدف اصلی مناظره های سیاسی چه در ایالات متحده و جه در جای دیگر را چنین تشریح کرد: ” یک رهبر خوب می تواند صادقانه و عمیقا به مناظره بپردازد، با این دانش که در نهایت او و طرف مخالف باید به یکدیگر نزدیکتر شوند و در نتیجه قوی تر جلوه کنند.”
