بیش از ۳۰ میلیون نفری که هر سال از یکی از موزه های اسمیتسونیان را در واشگتن یا نیویورک دیدن می کنند نمی دانند که تجربه خود را مدیون یک مرد انگلیسی متولد فرانسه که در ایتالیا درگذشت و هرگز به آمریکا نیامد هستند.
این میراثی غیرمنتظره از جیمز اسمیتسون بود که موسسه اسمستسونیان را بنیان گذاری کرد که امروز از طرف دولت ایالات متحده اداره شده و بخش اعظم بودجه خود را دریافت می کند.
موسسه اسمیتسونیان که ١۷١ سال پیش در این ماه با دستور کنگره و امضای پرزیدنت جیمز پولک تاسیس شد بزرگ ترین مجموعه موزه های جهان است. بسیاری از این موزه ها در مکان نشنال مال واشنگتن قرار دارند که امتداد آن از کنگره ایالات متحده تا بناهای بزرگ یادبود جورج واشنگتن و آبراهام لینکلن است.
اسمیتسون، پسر یک دوک انگلیسی بود که در سال ١۷۶۵ در پاریس به دنیا آمد. او به انگلیس رفت و در دانشگاه آکسفورد به تحصیل پرداخت و بر علوم شیمی، دانش مواد معدنی تسلط یافت و با دانشمندان ارشد زمان خود در ارتباط بود.
او نیز مانند بسیاری از همکاران خود به علوم متعددی علاقه داشت از مواد معدنی تا سم نیش مار تا کارکرد آتش فشان ها تا ترکیب شیمیایی اشک. یکی از مقاله های او به بحث درباره نحوه درست کردن بهتر قهوه می پردازد. تحلیل او از کالامین که در ساخت فلز برنج مورد استفاده قرار می گیرد منجر به نامگذاری این ماده معدنی بنام اسمیتسونایت به افتخار او شد.
اسمیتسون شخصیتی بود که در دوران پرتلاطم اروپا زندگی می کرد. او در زمان انقلاب فرانسه در فرانسه بود و هنگامی که جامعه بطور روزافزون بجای توضیح مذهبی مسائل بسوی توضیح علمی پیش می رفت از پیروان نظریه نوظهور عقل سلیم بود.
اسمیتسون در وصیتنامه خود تقریبا تمامی ثروت خود را به برخواهرزاده اش هنری جیمز هانگرفورد بخشید اما اعلام کرد که در صورت درگذشت هانگرفورد بدون وارث این سرمایه “به ایالات متحده برده شود تا در واشنگتن موسسه ای با نام اسمیتسونیان برای پیشبرد و انتشار دانش برقرار شود. ”
از بخت خوش میراث فرهنگی ایالات متحده نوپا، هانگرفورد بدون وارث از دنیا رفت. این سرمایه بصورت صد هزار سکه طلا به ارزش پانصد هزار دلار وقت به آمریکا آورده شد.
پس از بحثی درباره ماهیت این موسسه جدید، پرزیدنت جیمز پولک در دهم اوت ١۸۴۶ قانونی را برای تاسیس مجموعه موزه ها و تاسیسات تحقیقاتی آن به امضا رساند که نقشی کلیدی در توسعه هویت ملی ایالات متحده ایفا کرده است.
اسمیتسون که در سال ١۸۲۹ در گذشت می توانست به این موزه افتخار کند. او فلسفه خود را در یکی از آخرین مقاله هایش اینگونه توصیف کرد: “انسان بزرگی و شادی خود را در دانش خود می یابد.”
موسسه اسمیتسونیان که گاهی به آن “انبار ملت” گفته می شود شامل مجموعه ای از موزه های تاریخ طبیعت، تاریخ آمریکا، هوافضا، هنر، تاریخ قومی و فرهنگی، و نیز باغ وحش ملی هزاران تاسیسات پژوهشی علمی است.
این مقاله توسط دیوید استوری، نویسنده مستقل نوشته شده است.