دانش آموزان اوکراینی که در برنامه های تبادلی شرکت می کنند در حین این که با زندگی به سبک آمریکایی آشنا می شوند، به عزیزانشان که در کشور در جنگ به سر می برند، فکر می کنند.
دانش آموزان برنامه های تبادلی که سال تحصیلی ۲۰۲۲-۲۰۲۱ را در جوامع سرتاسر ایالات متحده سپری می کنند، می دانند که به کشوری تغییر یافته بازخواهند گشت.
با چهار جوان اوکراینی که دانش آموزان دبیرستانی هستند و به عنوان بخشی از برنامه تبادل رهبران آینده وزارت امور خارجه (FLEX) به مدت یک سال با خانواده های آمریکایی زندگی می کنند، آشنا شوید.
همکلاسی ها و جوامع به آنها در رابطه با اخبار راجع به کشورشان کمک می کنند و مشتاقانه برای تأثیرگذاری مثبت تلاش می کنند.
سونیا وویتنکو
زندگی در یک شهر ساحلی کارولینای شمالی با ۷۰۰ نفر جمعیت، برای سونیا وویتنکو (بالا) که اهل سومی، شهری با ۲۶۰ نفر جمعیت است، یک تجربه تحول آمیز است.
شهر زادگاه او در شمال شرقی اوکراین نزدیک مرز روسیه واقع شده است. وویتنکو به روزنامه اوکراکوک اوبزرور گفت والدین و خواهرش شهر را ترک کردند زیرا نیروهای روسی از آن به عنوان دروازه ای برای نزدیک شدن به خارکف و کیف عبور کردند.
شرایط در کشور زادگاهش در یک شب تغییر کرد.
او گفت: “من با دوستانم پیامک رد و بدل می کردم و آنها گفتند، ببخشید حرفت را قطع می‌کنیم، ولی اینجا جنگ شروع شد. من می لرزیدم. اضطراب گرفتم و به پدر و مادرم زنگ زدم.”
وویتنکو که ۱۶ ساله است در ماه اوت به اوکراکوک، یک شهر ساحلی کارولینای شمالی آمد. او می‌گوید از ساحل، جامعه ماهیگیری و میراث هیسپانیک محیط جدیدش لذت می‌برد.
در ماه مارس، اعضای جامعه برای کمک به خانواده سونیا در اوکراین پول جمع آوری کردند. خانواده میزبانش در ایالات متحده برای سونیا یک حساب بانکی باز کردند تا بتواند کمک های مالی اهدایی را به آن واریز کند.
“اوکراکوک واقعاً پشتیبان من بوده است.”
دایانا هراسیم
دایانا هراسیم ۱۵ساله، امیدوار است روزی در خدمات خارجی کار کند. او به زبان اوکراینی، روسی و انگلیسی صحبت می کند و هدف دارد بر زبان اسپانیایی و چینی نیز تسلط یابد.
در حال حاضر او در میدلبری، ورمانت به دبیرستان می رود و با یک خانواده میزبان زندگی می کند، و زندگی به سبک آمریکایی را یاد می گیرد.
هراسیم به روزنامه ادیسون کانتی ایندیپندنت گفت: “من واقعاً از جامعه خود در اینجا سپاسگزارم.”
اهل خرسون در جنوب اوکراین، او امیدوار است در امنیت کنار پدر و برادرش که در اوکراین مانده‌اند، باز گردد.
هراسیم قبلاً به عنوان سفیر غیررسمی با دانش آموزان آمریکایی درباره زندگی در کشور خود صحبت کرده است.
او گفت: “مأموریت من در اینجا این است که مردم را از آنچه که در اوکراین می گذرد مطلع نگه دارم. اوکراین یک کشور قوی است. ما برای مبارزه آماده هستیم.”
آنهلینا نومرژیتسکا
هر دو پدر و مادر آنهلینا نومرژیتسکا پزشک نظامی هستند و قصد ندارند اوکراین را ترک کنند.
نومرژیتسکا به روزنامه موریسون کانتی رکورد گفت: “خیلی ترسناک است، زیرا روسیه تأسیسات نظامی را هدف می گیرد.” او گفت بستگانش که در کیف زندگی می کنند قادر بوده اند به جای امنی بروند.
این امر باعث شده است که نومرژیتسکا، یک دانشجوی تبادلی در فورت ریپلی، مینه سوتا به دنبال راهی برای حمایت از خانواده و جامعه خود در لوتسک، شهری با ۲۰۰ هزار نفر جمعیت در شمال غربی اوکراین در نزدیکی لهستان باشد.
بنابراین، او با کمک یک معلم تی‌شرت‌های “همبستگی با اوکراین” را برای جمع‌آوری کمک مالی در حمایت از هموطنان خود تولید کرد. درآمد حاصل – ۳٬۷۰۰ دلار تاکنون – به سازمان های غیرانتفاعی در اوکراین ارسال می شود. نومرژیتسکا قصد دارد درآمد حاصل از فروش این تی شرت ها را به هر جایی که بیشتر مورد نیاز است ارسال کند.
او همچنین امیدوار است که مردم را تشویق به عمل کند. “من نمی خواهم مردم دست روی دست بگذارند و کاری انجام ندهند.”
اسویتلانا نروونیا
اسویتلانا نروونیا، ۱۶ ساله، نگران خانواده خود در ژوریوکا، شهری کوچک واقع در ۱۲۰ کیلومتری کیف است. همکلاسی هایش در کلرادو از او پشتیبانی می‌کنند.
او گفت که سایر دانش‌آموزان کمد او را تزئین کردند و از طریق رسانه‌های اجتماعی پیام‌های مثبت به او می فرستند. او به کلرادو اسپرینگز گازت گفت: “این به من این احساس را می دهد که تنها نیستم.”
نروونیا و ورونیکا دمنتیوا، یک دانش آموز تبادلی دیگر، هر دو در دبیرستان CIVA چارتر در کلرادو اسپرینگز تحصیل می کنند. CIVA سرنام شخصیت، صداقت، بینش و هنر است.
الیز رابینسون، دستیار مدیر این دبیرستان گفت: “همه دانش آموزان ما واقعاً ایده همبستگی را پذیرفته اند. آنها واقعاً حمایت خود را نشان می دهند و ما به آنها افتخار می کنیم.”
