در یک ساختمان ظاهرا عادی در سنت پترزبورگ، روسیه صدها نفر کارمند به صورت شبانه روزی در شیفت های ۱٢ ساعته در آژانس تحقیقات اینترنتی کار می کنند. اما بر خلاف نامش، این نهاد بیشتر اطلاعات ساختگی ارائه می دهد تا تحقیقات – هزاران حساب کاربری جعلی توئیتر، فیسبوک و دیگر رسانه های اجتماعی در تلاشی که زمانی محرمانه بود به منظور تاثیرگذاری بر افکار عمومی علیه غرب ایجاد می شوند.
این آشیانه ترول ها همیشه خبرساز بوده است. یک روزنامه نگار روبات های توئیتری آن را شناسایی کرد و یک روزنامه دیگر نیز از”کارخانه های” احتمالی دیگر از طریق مطالعه اصطلاحات به کار رفته در موتور جستجوگر گوگل بر اساس مکان جغرافیایی پرده برداشت. سومین گزارشگر نیز نشان داد که چگونه ترول های مرتبط با این آژانس جعلیات اینترنتی پیچیده ای را در مورد نشت تصوری مواد شیمیایی، شیوع ابولا، و موارد قتل در ایالات متحده ساخته اند. در تازه ترین مورد یک کارمند پیشین علیه این آژانس که مقر آن سنت پترزبورگ است به خاطر یک روبل اقامه دعوا کرد – این یک اقدام نمادین برای برجسته ساختن عملیات آژانس بود.
به گزارش رادیو آزادی، هزینه این عملیات بیست و چهار ساعته از طریق یک شرکت هولدینگ به ریاست یوگنی پریگوژین، “سر آشپز شخصی” پرزیدنت ولادمیر پوتین، تامین می شود. چه فکری در پشت این کار نهفته بود؟
یکی از رهبران این طرح در یک سند فاش شده که در ماه ژوئن ۲۰۱۴ توسط بازفید (BuzzFeed) گزارش شد، نوشت: “مشکل اصلی این است که در جامعه اینترنتی نسبت موجود میان حامیان و مخالفان روسیه به ترتیب حدود ۲۰ به ۸۰ است.”
بعضی از ترول ها قدم پیش گذاشته اند تا همه چیز را افشا کنند. مرات بورخارد، یک ترول حرفه ای پیشین که به صورت داوطلبانه از آژانس پژوهش اینترنتی جدا شده، درباره تجربه خود با رادیو آزادی گفتگو کرده است. او شرح می دهد که چگونه با ورود یک روزنامه نگار پرده های ساختمان کشیده می شوند و کارمندان از رفتن به خیابان منع می گردند.
هر کارمندی که حتی یک دقیقه دیر برسد، با یک جریمه ۵۰۰ روبلی (حدود ۹ دلار آمریکا) رو به رو خواهد شد. “شما فقط باید آنجا بنشینید و همین طور تایپ و تایپ کنید و این تمامی ندارد.”
آماده سازی ترول ها
در اینجا جزئیات بیشتری از آنچه بورخارد و سایر ترول های سابق گفته اند، آمده است:
بورخارد گفت که برخی از ترول های این آژانس افرادی “متعصب” هستند. اما بیشترشان “فقط جوانانی هستند که می خواهند پول در بیاورند. سواد سیاسی آنها آن قدر کم است که فرق میان پوتین، اوباما، … را نمی دانند.”
مشاغلی که آنها برایشان درخواست استخدام می دهند، اغلب مشاغل سالمی به نظر می رسند و عناوینی مانند کار شناسان رسانه های اجتماعی، کاربران اینترنت، و آگهی نویسان دارند.
بورخارد گفت: “نخست آنها شما را وادار می کنند درباره یک موضوع عادی مطلب بنویسید – گیاهخواری: فواید و مضرات … آنها سپس برای این که مطالب سیاسی را به خوبی شکل دهند و آماده کنند، فردی را می فرستند که در مورد موضوع روز صحبت کند تا به این ترتیب کارمندان دستکم پیش زمینه اندکی را در مورد موضوع به دست آورند. اما خود آن فرد نیز سطح درک بسیار پایینی دارد و به همین دلیل کل قضیه کاملا مسخره به نظر می آید.”
او گفت که با آزمون های کوتاه عقاید کارمندان سنجیده می شود. “هر کس که یکی دو اشتباه داشته باشد، باید دوباره امتحان دهد” و آنهایی که به عملکرد ضعیف خود ادامه دهند، اخراج می شوند.
تکنیک: “شخصیت منفی، عکس، لینک”
بنا بر گزارش بی بی سی، ترول ها در حساب های رسانه های اجتماعی معمولا خود را به عنوان زنان خانه دار و “شهروندان آمریکایی سرخورده” جا می زنند. اما فریبکاری آنها به همین جا ختم نمی شود. بورخارد گفت، اداره محل کار او که در مورد اخبار انجمن های اجتماعی روسیه نظردهی می کرد، در ایجاد توهم در مورد جریان داشتن یک مکالمه تخصص داشت.
او گفت: “ما این کار را با تقسیم شدن به تیم های سه نفره انجام می دادیم. یکی از ما ‘شخصیت منفی‘ می شد، یعنی کسی که با انجمن مخالف بود و از مقامات انتقاد می کرد، تا به این ترتیب به کاری که ما می کردیم احساسی از اصالت ببخشد. آن دو نفر دیگر با او وارد بحث می شدند – ‘نه حق با تو نیست. همه چیزها در اینجا رو به راه است.‘ یکی از آنها می بایست نوعی نمودار یا تصویر که با موضوع همخوانی داشته باشد، ارائه دهد و دیگری می بایست لینک برخی از مطالبی را که از موضع او حمایت می کردند، بار بگذارد. می بینید؟ شخصیت منفی، عکس، لینک.”
این ترفند با یک راهبرد گسترده تر مبنی بر تأثیرگذاری بر مردم همخوانی دارد. اندرو ویلسن، یک کارشناس امور سیاسی، می نویسد، کرملین ” عادت دارد همه طرف ها را به بازی بگیرد… در روسیه کرملین می خواست همه مهره های موجود در صفحه شطرنج سیاسی – هر دو طرف سفید و سیاه را – هدایت کند. و برای مخدوش کردن تمثیل این که بازی شطرنج واقعا چگونه انجام می شود، بر حاشیه های صفحه بازی نیز نظارت می کرد و تصمیم می گرفت که در واقع چه کسی می تواند بازی کند.”
پیام فرستادن
لیودمیلا ساوچوگ، به خبرگزاری فرانسه گفت که پیام های اصلی که به وی برای انتشار در عرصه های اینترنتی، آموزش داده بودند از جملاتی نظیر “پوتین عالی است،” “اوکراینی ها فاشیست هستند،” و “اروپا منحط است.” تشکیل می شدند. [او گفت:] “شغل ما این بود که به نفع دولت مطلب بنویسیم و همه رویدادها را به نحوی تفسیر کنیم که با ستایش از سیاست های دولت و شخص پوتین همراه باشد.”
ساوچوک از این آژانس مخفی برای یک روبل شکایت کرد تا به این ترتیب توجه همگان را به اقدامات آن جلب کند. وی به تلگراف گفت: “من می خواهم آنجا تعطیل شود. … این افراد از تبلیغات برای از میان بردن واقع بینی سوء استفاده می کنند و کاری می کنند که در مردم نسبت به انگیزه های واقعی هر گونه اعتراض مدنی تردید به وجود آید. از همه بدتر این که آنها این کار را طوری انجام می دهند که وانمود شود کار ما، یعنی شهروندان روسیه، است.” هرچند یک دادگاه حکم پرداخت یک روبل نمادین را به آن کارمند صادر کرد، آژانس همچنان به کار خود ادامه می دهد.
حساب های کاربری چندگانه، سهمیه بزرگ
بورخارد گفت که او می بایست در هر پنج دقیقه دست کم یک تفسیر که حاوی ۲۰۰ کلمه یا بیشتر باشد می نوشت یا این که در هر نوبت ۱۲ ساعته ۱۲۵ اظهار نظر تحویل می داد. هر مطلبی که بار گذاشته می شد می بایست شامل کلید واژه های دقیق و برچسب هایی برای موتورهای جستجوگر باشد.
اسناد فاش شده الزامات دیگر را نیز آشکار می سازند: ترول ها باید در یک روز کار معمولی ۵۰ بار روی مقالات خبری، نظر بدهند. هر بلاگ نویس باید شش حساب کاربری در فیس بوک داشته باشد و روزانه دست کم سه مطلب بنویسد و دست کم دو بار در روز در گروه ها در مورد خبرها بحث کند. یک کارمند در پایان نخستین ماه کار، می بایست ۵۰۰ مشترک پیدا کند و روزانه در مورد هر مطلب دست کم پنج اظهار نظر دریافت کند. در توئیتر هم بلاگرها باید ۱۰ حساب کاربری را اداره و ۵۰ بار در روز توئیت کنند.
“ارتشی از ترول ها”
در میان ادارات وابسته به آژانس پژوهش اینترنتی – اخبار، ویدیو، “انگیزه کُشان”، و همایش های اجتماعی – که به گفته بورخارد هرگز با یکدیگر روابط دوستانه برقرار نمی کنند، بخش زبان انگلیسی نقش ویژه ای ایفا می کند. کسانی که در آنجا کار می کنند “تارنماهای سی ان ان و بی بی سی را بمباران می کنند. آنها هدف خاص خودشان مثل نیویورک تایمز را دارند.”
تلاش ها برای ایجاد یک “ارتش یک میلیون دلاری از ترول ها” ، توسط بازفید و مجموع مطبوعات افشا شدند. سرازیر شدن سیل جعلیات موجب شد که بسیاری از روزنامه های روسیه و رسانه هایی که به زبان های خارجی منتشر می شوند و در مورد رویدادهای روسیه مطلب می نویسند، بخش تفسیرهای خود را تعطیل کنند.
جبهه جنگ دیجیتالی
روسیه همزمان با دامن زدن به مخالفت در خارج از طریق یورش ترول ها، در داخل کشور نیز در حال دست زدن به اقداماتی برای سرکوب آزادی اینترنتی است. در سال ۲۰۱۴ نیویورک تایمز گزارش داد که کرملین تارنماهای رهبران مخالف دولت را مسدود کرده است.
پوتین سال گذشته بدبینی خود را نسبت به اینترنت نشان داد و آن را به عنوان یک “طرح سیا” توصیف کرد، اظهار نظری که مسکوتایمز به آن بازتاب داد. (خالق شبکه جهانی اینترنت در یک مقاله رویترز اشتباه او را تصحیح کرد.)
پاول چیکوف، یک فعال حقوق بشر، به بازفید گفت: “اینترنت به تهدید اصلی تبدیل شده است – این قلمرویی است که توسط کرملین کنترل نمی شود … به همین دلیل آنها کمر به دشمنی با آن بسته اند.”
