ورزشکاران آمریکایی که باید در مسابقات پارالمپیک توکیو دنبال کرد- گالری عکس

بازی های پارالمپیک توکیو که از ۲۴ اوت تا ۵ سپتامبر برگزار خواهند شد، ۴۴۴۰ ورزشکار از ۹۸ کشور را گرد هم خواهند آورد.

بازی های پارالمپیک به عنوان بزرگترین مسابقات بین المللی برای ورزشکاران دارای معلولیت های جسمی و ذهنی، همه شمولی را ترویج داده و بر برتری ورزش تأکید می کنند. امسال بدمینتون و تکواندو به رشته های ورزشی پارالمپیک که شامل دو و میدانی، شنا، تیراندازی با کمان، سوارکاری، قایقرانی، جودو، پاورلیفتینگ، تنیس روی میز، و ورزش های با صندلی چرخدار بودند، اضافه شده اند.

ورزشکاران آمریکایی پارالمپيک مانند مهارت های ورزشی خود، از پیشینه های متنوعی برخوردارند. در اینجا چند مدعی را که باید زیر نظر داشت به شما معرف می کنیم:

اِزرا فرِچ: دو و میدانی

اِزرا فرِچ (بالا) با شانزده سال سن، یکی از جوانترین اعضای تیم ایالات متحده است. فرِچ در مسابقات ۱۰۰ متر، پرش ارتفاع و پرش طول شرکت خواهد کرد.

فرِچ که اهل لس آنجلس است، از ۱۱ ماهگی یک پای مصنوعی داشت. او مدافع ورزشکاران دارای معلولیت و بنیانگذار بازی های شهر فرشته، یک مسابقه چند ورزشی برای کودکان و بزرگسالان دارای معلولیت است که هر ساله در لس آنجلس برگزار می شود.

مت اِستوتسمَن: تیراندازی با کمان

مت اِستوتسمَن، ۳۸ ساله از فیرفیلد، آیووا، پدر سه پسر است. او برای شکار آهو و تغذیه خانواده اش  تیراندازی با کمان را آغاز کرد. او که بدون دست متولد شد، در بزرگسالی راهی برای استفاده از تیر و کمان پیدا کرد و علاوه بر شکار، در مسابقات تیراندازی با کمان نیز شرکت جست. وقتی یک سازنده کمان به اِستوتسمَن پیشنهاد حمایت مالی داد، او متعهد شد به بهترین رتبه در این ورزش راه یابد. امروزه اِستوتسمَن یکی از برجسته ترین تیراندازان جهان است. توکیو سومین پارالمپیک او خواهد بود. او در بازی های پارالمپیک لندن در ۲۰۱۲، مدال نقره کسب کرد.

او به نیوزویک گفت: “تیراندازی با کمان زندگی من را تغییر داده است. من می توانم از فرزندانم مراقبت کنم. اکنون مردم می دانند من کیستم.”

جسیکا لانگ: شنا

جسیکا لانگ، ۲۹ ساله از بالتیمور، چهار بار در مسابقات پارالمپیک، آتن (۲۰۰۴)، پکن (۲۰۰۸)، لندن (۲۰۱۲) و ریو (۲۰۱۶) شرکت کرده است. او با ۱۳مدال طلا ، ۶ مدال نقره، و ۴ مدال برنز، یکی از موفق ترین ورزشکاران تاریخ پارالمپیک است.

متولد سیبری، او در دوران کودکی توسط یک زوج آمریکایی به فرزند خواندگی پذیرفته شد. او به دلیل بیماری همایلی فیبولار از ۱۸ ماهگی با پاهای مصنوعی راه رفته است. او کودکی فعال بود که مرتب در استخر پدربزرگ و مادربزرگش شنا می کرد و وانمود می کرد که یک پری دریایی است. او در ۱۰ سالگی به اولین تیم شنای رقابتی خود پیوست و در ۱۲سالگی در بازی های پارالمپیک آتن شرکت کرد.

دانیل رومانچاک: دو و میدانی

دانیل رومانچاک، ۲۳ ساله در بازی های پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو در همه مسابقات دو و میدانی رقابت کرد و در سال های اخیر به عنوان برترین مرد در رشته ماراتن ویلچر جهان ظهور کرده است. او در ماراتن بوستون، لندن، شیکاگو و نیویورک به مقام اول دست یافته است.

رومانچاک ، اهل مانت ایری، مریلند با عارضه مهره شکاف متولد شد. وقتی دو ساله بود، پدر و مادرش او را در یک برنامه ورزشی تطبیقی ​​ثبت نام کردند و او پی برد که می تواند با استفاده از ویلچر بیشتر از عصا و بریس فعالیت داشته باشد. او اخیر در مصاحبه ای با کلیف بار و کامپانی گفت: “ویلچر برای من آزادی است. من به آن محدود نیستم، و آن مرا به سراسر جهان برده است. برای من، ورزش همین است – آزادی در این که فراتر از محدودیت هایی که خودتان یا دیگران برای شما مقرر کرده اند، روید.”

چاک آوکی: راگبی ویلچر

برترین گلزن ایالات متحده در این ورزش، چاک آئوکی ۳۰ ساله پس از کسب مدال برنز و نقره در بازی های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۶، به دنبال کسب مدال طلای پارالمپیک است. اگرچه او ژاپنی تبار است – خانواده پدرش در اوایل سال های دهه ۱۹۰۰ از ژاپن به ایالات متحده مهاجرت کردند – آئوکی در مینیاپولیس به دنیا آمد و بزرگ شد. او به دلیل بیماری ژنتیکی به نام نوروپاتی حسی ارثی نوع دوم از ویلچر استفاده می کند.

آئوکی پس از دیدن مستند Murderball که در سال ۲۰۰۵ نامزد جایزه اسکار شده بود، از بسکتبال به راگبی روی آورد و از سال ۲۰۰۹  تا کنون عضو تیم ملی بوده است. او در مقطع دکترا در رشته روابط بین الملل در حال تحصیل است و از طریق یک مؤسسه غیرانتفاعی به نام قهرمانان کلاس درس جوانان  را راهنمایی می کند. او همچنین یک وبلاگ نویس برجسته برای کمیته بین المللی پارالمپیک است، بنابراین در انتظار وبلاگ او از توکیو باشید.

اِسکاوت باسِت: دو و میدانی

اِسکاوت باسِت که در ۱۸ اوت ۳۳ ساله می شود، پنج مدال قهرمانی جهان را کسب کرده است و در بازی های پارالمپیک ۲۰۱۶ در ریو شرکت داشته است. باسِت متولد نانجینگ، چین است و در دوران نوزادی پای راست خود را در یک آتش سوزی از دست داد. او در هفت سالگی توسط یک زوج آمریکایی که در شهر کوچکی در شمال میشیگان زندگی می کردند، به فرزندخواندگی پذیرفته شد و در آنجا ورزش جایگاه بزرگی در زندگی باسِت پیدا کرد. در ۱۴ سالگی او در مسابقات رقابت می کرد و به عنوان دانشجو در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس در مسابقات پارالمپیک شرکت جست.

باسِت در مصاحبه ای با رسانه پاپ شوگار گفت که ورزش به او کمک می کند تا همه جنبه های هویت خود را بپذیرد: به عنوان یک زن، یک آسیایی تبار و یک ورزشکار دارای معلولیت. او گفت: “من بیش از همیشه قدرت [ورزش] را در ایجاد وحدت و الهام بخشیدن به افراد از همه پیشینه ها را به چشم می بینم.”

اوکسانا مَستِرز: دوچرخه سواری

اوکسانا مَستِرز ۳۲ ساله در مسابقات قهرمانی جهان و بازی های پارالمپیک مدال کسب کرده است. او در اوکراین با نقص مادر زادی تیبیال همی ملیا به دنیا آمد، و هر دو پاهایش را از دست داد. او در سن ۷ سالگی توسط مادرش به فرزندخوواندگی پذیرفته شد و ابتدا در شمال ایالت نیویورک و سپس در کنتاکی زندگی کرد. او در ورزش های زمستانی (اسکی صحرانوردی) و تابستانی (قایقرانی و دوچرخه سواری دستی) شرکت کرده است.

مَستِرز در سال ۲۰۱۲ پس از کسب مدال برنز در رشته اسکالینگ در بازی های پارالمپیک لندن، به عنوان قایقران زن سال در ایالات متحده شناخته شد. اما پس از مصدومیت در ناحیه کمر در مسابقات سوچی در ۲۰۱۴ ، او به دوچرخه سواری رو آورد. او در توکیو در رشته دوچرخه سواری رقابت خواهد کرد.

او در وب سایت خود می نویسد: “من عاشق چالش های جدید هستم و از محدوده راحتی خود بیرون می روم.”