روز پیروزی در اروپا (V-E)، روزی که نیروهای متفقین جنگ جهانی دوم تسلیم بدون قید و شرط آلمان را پذیرفتند، در بسیاری از کشورهای جهان به عنوان یک روز تعطیل جشن گرفته می شود.
این رخداد در ۸ می ١٩۴۵ موجب برگزاری جشن های عمومی خودجوش و پراحساسات در بسیاری از شهرهای اروپا، آمریکای شمالی و دیگر نقاط جهان شد. صدها هزار نفر به خیابان های لندن و پاریس ریختند، آواز خواندند، رقصیدند و آتش خوشحالی روشن کردند. ولی از آنجا که جنگ با ژاپن در آسیا و اقیانوس آرام همچنان ادامه داشت، برخی از رهبران با احتیاط عمل کردند. یکی از آنها پرزیدنت هری ترومن بود.
همزمان با اعلام تسلیم نیروهای نازی، ترومن گفت: “پیروزی ما نیمه کاره است،” و یادآور آمریکایی ها شد که بسیاری از همسایگانشان هنوز عزادار مرگ همسران، پسران و برادران خود در میدان نبرد هستند. مورخ جودیت ب. گربر، در مقاله خود تحت عنوان فرهنگ لغت تاریخی دهه ١٩۴۰ نوشت، ترومن از آمریکایی ها خواست “به منظور تمرکز بر جنگ در اقیانوس آرام، از جشن گرفتن خودداری کنند.”
ترومن که فقط چند هفته پیش از آن در پی مرگ ناگهانی فرانکلین د. روزولت، متصدی پیشین ریاست جمهوری به قدرت رسیده بود، رویکرد محتاطانه ای نشان داد چرا که جنگ با ژاپن هنوز ادامه داشت.
گربر می گوید، ولی بسیاری از آمریکایی ها درخواست ترومن را نادیده گرفتند. در حالیکه تعداد کمی از رویدادها سازماندهی شده بودند، آمریکایی ها به طور خودجوش به جشن و سرور پرداختند.
شادی و دل آسایی
جشن روز پیروزی در نیویورک چشمگیرتر از هر شهر دیگر در ایالات متحده بود. مردم در تایمز اسکوئر جمع شدند و هزاران نفر در خیابان پنجم راهپیمایی کردند در حالیکه دیگران از بالای ساختمان ها کانفتی بر سر آنها می ریختند.
مقامات نیویورک پیش از اعلام رسمی پیروزی از این رخداد آگاهی داشتند و برای جشن گرفتن آن آماده بودند. چند روز پیش از اعلام پیش بینی شده روز پیروزی، نیویورک تایمز به خوانندگان خود خبر داد که ٢٩٣‚١۵ افسر پلیس در آن روز انجام وظیفه خواهند کرد تا از “رفتار منطقی و عاقلانه شرکت کنندگان” اطمینان حاصل شود.
منهتن تنها بخش نیویورک نبود که اعلام این خبر را جشن گرفت. در بروکلین، کوئینز، و برانکس، مراسم دعا و شکرگزاری برگزار شد. روحانیون پروتستان، کاتولیک، و یهودی همراه با سازمان های خدمات جانبازان در این مراسم شرکت کردند. بنا بر گزارش نیویورک تایمز، علاوه بر کلیساها و کنیسه ها مراسم مذهبی ویژه در مکان های دیگر نیز برگزار شدند.
به گفته گربر، جشن ها بزرگ به مناسبت روز پیروزی همچنین در سانفرانسیسکو، بالتیمور و هاوائی همراه با گروه های مارش و رژه های مخصوص برگزار گشتند.
ادامه به روند معمول
در عین حال، تعدادی از شهرهای ایالات متحده طبق توصیه ترومن عمل کردند و روز پیروزی را آرام تر جشن گرفتند. از شرق تا غرب کشور، آمریکایی ها برای دعا کردن در خانه های تجمع کردند.
به گزارش روزنامه شیکاگو دیلی تریبون، کلیساها در شیکاگو مراسم ویژه برگزار کردند. مقامات دولتی و رهبران گروه های کارگری از کارگران خواستند به کار خود ادامه دهند. و فروشگاه های مشروب فروشی به مدت ٢۴ ساعت بسته شدند.
بنا به گزارش نیوزویک، “جشن های جنون آمیز در نیواورلئان دیده نشدند،” و آرامش مشابهی در دالاس، بوستون و دنور حاکم بود. جو در آتلانتا آرام و دلگیر بود. و شهردار لس آنجلس اعلام کرد که “این یک روز تعطیل نیست.”
در ویرجینیا، در مرکز ستاد سوم فرماندهی در فورت مایرز، سرلشگر فیلیپ هیز خواستار ” تعهد مجدد به پیکار برای پیروزی در جنگ اقیانوس آرام شد.”
ریچارد ل. استروت، گزارشگر روزنامه کریسچن ساینس مانیتور نوشت که در پایتحت کشور “شادی تا حدی عمیق و وحشتناک است که نمی توان آن را توصیف کرد. ولی جنگ با ژاپن هنوز ادامه دارد.” افزوده بر این “آقای ترومن با مصراً خواستار این شده است که تا پیروزی نهایی دست از تلاش های خود برنداریم.”
روز پیروزی مصادف با شصت و یکمین تولد ترومن بود. اگرچه رئیس جمهوری جدید از آمریکایی ها خواست شور و شوق خود را تا زمان پایان جنگ کنترل کنند (اتفاقی که سه ماه بعد با تسلیم ژاپن در اواسط اوت رخ داد)، او به خبرنگاران گفت که روز پیروزی بهترین سالروز تولد زندگی اش بود.