کلیسای یادبود برلین یا کلیسای یادبود قیصر ویلهلم Gedächtniskirche به عنوان بنای یادبود ضد جنگ و آشتی پس از جنگ جهانی دوم، شناخته می شود. (Thinkstock)
هفتاد سال پیش روز پیروزی در اروپا آغازی شد برای پایان جنگ جهانی دوم. ۸ مارس ۱۹۴۵ نیز با پیدایش نظام نوین جهانی برپایه موازین و آرمان هایی که صلح، امنیت و رفاه همه کشورها را تضمین می کرد رقم خورد.
این نظم به کمک مجموعه ای از نهادها و سازمان هایی که به منظور جلوگیری از سفاکی و ویرانگری دوباره ایجاد شد، همچنان به خدمت به مصالح جهانی ادامه می دهد.
با نزدیک شدن جنگ به پایان خود، قدرت های متحد بر سر ایجاد نهادی نیرومندتر از نهاد بدفرجام اتحادیه ملل که قادر به جلوگیری از جنگ نشده بود، توافق کردند. منشوری که بر اساس آن سازمان ملل متحد بنیان نهاده شد، حاصل تلاش مشترک ۵۰ کشوری بود که نمایندگانشان در آوریل ۱۹۴۵ در کنفرانس سان فرانسیسکو گرد هم آمدند.
با آشکار شدن چشم انداز پایان دوران استعمار اروپایی، بویژه در آفریقا و آسیا، به کشورهای کوچکتر نیز صدایی تعلق گرفت و سازمان ملل متحد مسؤلیت ارتقاء همکاری های اقتصادی و اجتماعی و استقلال کشورهای مستعمره سابق را بر عهده گرفت.
در همان حال سازمان هایی مانند صندوق بین المللی پول، موافقتنامه عمومی تعرفه ها و بازرگانی (سازمان بازرگانی جهانی امروز) نیز برای کمک به گشایش بازارها و احتراز از رکود جهانی اقتصاد، مانند رکودی که زمینه را برای جنگ مهیا کرد، ایجاد شدند.
بعد از وقوع هولوکاست و جنایات هولناک دیگر، کشورهای جهان مزایای جهانی برخوردار از موازین تثبیت شده و ارزش های مشترک را به رسمیت شناختند.
متحدین، یک دادگاه بین المللی نظامی برای پیگرد جنایات علیه صلح، جنایت های جنگی و جنایات علیه بشریت تاسیس کردند که در سال های ۱۹۴۵ و ۱۹۴۶ به محاکمات نورنبرگ انجامید. آن دادگاه پیشگام دیوان بین المللی جنایی امروز بود. اندوه مشترک همچنین به تدوین اعلامیه جهانی حقوق بشر در ۱۹۴۸ و کنوانسیون های ژنو در ۱۹۴۹ یاری رساند.
