در گذشته، به زنان و دختران گفته می شد برای جلوگیری از آزار و اذیت خیابانی چه کاری باید انجام دهند – چگونه باید لباس بپوشند، چگونه باید یا نباید رفتار کنند، یا کجا باید راه بروند. اخیراً، گروه‌هایی در سرتاسر جهان مسئولیت ایجاد تغییر را بر عهده کسانی که باید، یعنی بر عهده عاملان و جوامعی که آنها را تحمل می ‌کنند، می گذارند.

یولا اِمزیزی، بنیانگذار سازمان  Catcalls of Chicago می‌ گوید: “برخلاف آنچه که اغلب تصور می شود، دلیل اینکه هر روز تعداد زیادی از زنان و دختران مورد آزار و اذیت قرار می ‌گیرند ربطی به ظاهر یا لباس پوشیدن ما ندارد. در واقع مسئله قدرت، زن ‌ستیزی و تمایل مردم برای سلب استقلال بدنی زنان و دختران است.”

اِمزیزی یکی از زنان بسیار در سراسر جهان است که برای پایان دادن به آزار و اذیت خیابانی از طریق رسانه های اجتماعی و سازماندهی کارزارهای مردمی به علل اصلی این مشکل می پردازد.

گچ نویسی

Catcalls of Chicago بخشی ازChalk Back ، یک جنبش اجتماعی است که در رسانه های اجتماعی توسط سوفی سندبرگ در شهر نیویورک آغاز شد، و یکی از ۵۲ حساب کاربری در رسانه های اجتماعی در سراسر جهان، از برلین گرفته تا بوگوتا است که به طور مجازی به یکدیگر پیوستند تا تجربه های خود را از آزار و اذیت خیابانی به اشتراک بگذارند.

زنان تجربه های خود از مزاحمت های خیابانی را در هر کجا که اتفاق می افتند با گچ می نویسند و با این کار امیدوارند آگاهی جامعه خود را از این مشکل افزایش دهند.

کریموت اودبود، بنیانگذار  Catcalls of Nigeria می گوید: “پاسخگویی برای من به معنای نامیدن هر چیز به نام آن است. ما با داشتن قانونی که از همه محافظت می ‌کند، ما می توانیم آزاردهندگان و عاملان  مزاحمت های خیابانی را پاسخگو قرار دهیم. قانونی که به تصویب رسیده و آزار و اذیت خیابانی را جرم می داند.”

پایان دادن به آزار و اذیت با تصویب قوانین

دو سال پیش، دو خواهر مایا و جما تاتون یک کارزار ملی را به نام خیابان‌ های ما، هم اکنون راه انداختند تا آزار و اذیت خیابانی را در انگلستان و ولز غیرقانونی کنند.

بنا به داده های طرح بین‌ المللی بریتانیا، از هر سه دختر و زن جوان ۱۴ تا ۲۱ ساله در انگلستان، دو نفر آزار خیابانی را تجربه کرده‌اند، و از هر سه نفر یک نفر می‌ گوید که این اتفاق زمانی رخ داده است که یونیفورم مدرسه را به تن داشتند.

مایا تاتون می ‌گوید: “فکر می کنم همه ما موافق باشیم که احساس امنیت یک الزام اساسی برای زندگی کردن است.”

کارزار آنها با راه اندازی و ارائه یک دادخواست از دولت خواست تا با تدوین و تصویب یک قانون، آزار و اذیت خیابانی را غیرقانونی سازد. بیش از ۴۰۰ هزار نفر این دادخواست را آنلاین به امضا رساندند.

خیابان های ما، هم اکنون همچنین منابع آموزشی را برای آموزگاران در بریتانیا فراهم کرده است تا آگاهی دانش آموزان را در مورد عواملی که باعث آزار و اذیت خیابانی می شود افزایش دهند تا همه – نه فقط دختران و زنان – بتوانند برای پایان دادن به آن تلاش کنند. مایا تاتون در ماه مارس به بی ‌بی ‌سی گفت: “ما نمی‌ توانیم مسئولیت را بر دوش قربانیان بگذاریم.”

آموزش هزاران نفر برای اقدام

زنان تنها کسانی نیستند که مزاحمت خیابانی را تجربه می کنند. Hollaback!، یک جنبش بین المللی آنلاین از سال ۲۰۰۵ به این سو زنان، اعضای جامعهLGBTQI + و رنگین پوستان را تشویق می کند تا موارد آزار و اذیت خیابانی را در سراسر جهان از طریق وبلاگ ها و اپلیکیشن های تلفنی گزارش دهند.

با گزارش‌ این موارد آنلاین، بازماندگان مزاحمت های خیابانی آگاهی خود را در مورد میزان آزار و اذیت ها در جامعه یا شهرشان افزایش می‌ دهند.

Hollaback!  همچنین برنامه‌ های آموزشی را برای برخورد رهگذران ارائه می ‌دهد، بنابراین وقتی مردم شاهد آزار و اذیت خیابانی هستند می ‌توانند با ایمنی به حادثه پایان دهند. در ۲۰۲۱، آنها به بیش از ۲۴۰ هزار نفر در سراسر جهان آموزش دادند.

پیشگیری و واکنش به همه اشکال خشونت مبتنی بر جنسیت، سنگ بنای تعهد دولت ایالات متحده به ترویج دموکراسی، پیشبرد حقوق بشر و پیشبرد برابری جنسیتی است.

ایالات متحده نخستین طرح اقدام ملی برای پایان دادن به خشونت مبتنی بر جنسیت را در سال جاری منتشر خواهد کرد.

مقاله های مرتبطمطالبی بیشتر از این نویسنده