حتی پیش از وقوع زلزله ویرانگر ٧ ریشتری در ١٢ ژانویه ٢٠١٠، هائیتی به عنوان فقیرترین کشور در نیمکره غربی تلقی می شد. بسیاری از شهروندان آن به خدمات پایه و بنیادین مانند توالت و آب آشامیدنی دسترسی نداشتند و پورتو پرنس، پایتخت این کشور، با کمبود ٥٠٠ هزار واحد مسکونی مواجه بود.
این فاجعه باعث تشدید نیازهای اولیه گشت و بسیاری از کشورهایی که به مردم هائیتی برای بازیابی از این زلزله یاری می رسانند، اذعان می کنند که هنوز باید کارهای زیادی انجام داد. با اینحال تلاش های مشترک هائیتی و جامعه بین المللی مؤثر و پرحاصل بوده اند.
تقریباً ٩٫٥ میلیارد دلار کمک مالی توسط جامعه بین المللی، ازجمله سازمان های غیردولتی توزیع شده است.
شهروندان آمریکایی ١٫٤ میلیارد دلار برای یاری رسانی و تلاش برای بازیافت اهدا کرده اند، و برخی از آنها راه های دیگری را برای کمک پیدا کردند؛ برای مثال با استفاده از ابزار اینترنتی یوشاهیدی برای ترسیم نقشه و گزارش آسیب ها و خسارات وارد شده و شناسایی مکان هایی که بیشتر به کمک نیاز دارند.
دولت ایالات متحده ٤ میلیارد دلار برای کمک رسانی به زلزله زدگان و بازسازی دراز مدت اهدا کرد. جان کری، وزیر امور خارجه می گوید که ایالات متحده در اقدامات مثبت زیر نقش ایفا کرده است:
٧٠ هزار کشاورز در هائیتی از محصولات و درآمد بیشتری برخوردار شده اند
٣٢٨ هزار نفر از آوارگان داخلی، سرپناه های جاگزین پیدا کرده اند
نزدیک به نیمی از ساکنان هائیتی در مراکزی که تحت حمایت ایالات متحده اداره می شوند، به خدمات بهداشتی اساسی دسترسی دارند.
٣٫٣٠٠ افسر پلیس جدید تعلیم دیده و مشغول به انجام وظیفه شده اند.
تقریباً ٥ هزار شغل جدید در پارک صنعتی کاراکول ایجاد شده اند.
کری می گوید که کوشش های خستگی ناپذیر مردم هائیتی به پیشرفت های چشمگیر و قابل توجهی انجامیده اند. پنج سال پس از وقوع این فاجعه، هائیتی به دوران بازسازی و توسعه دراز مدت گذار کرده است.