انتظار می رود میلیون‌ها نفر در سراسر جهان در ۷ فوریه سخنرانی پرزیدنت بایدن در مورد وضعیت کشور را تماشا کنند.
سخنرانی در جلسه مشترک کنگره فرصتی برای رئیس جمهوری است تا دستاوردهای سال گذشته را بررسی کند و برنامه کاری خود را برای سال آینده ارائه دهد.
اما سخنرانی سالانه در کاخ کنگره ایالات متحده (به جز اولین سال خدمت یک رئیس جمهور) همچنین نشان دهنده عملکرد دموکراسی ایالات متحده است. به غیر از مراسم تحلیف رئیس جمهوری و مراسم تشییع جنازه مقامات – این تنها باری است که همه شاخه های دولت فدرال در یک تالار حضور دارند. رئیس جمهور نماینده قوه مجریه، اعضای مجلس نمایندگان و سنا نماینده قوه مقننه، و قضات دیوان عالی نماینده قوه قضائیه هستند.
بسیاری از مقامات و مشاوران ارشد رئیس جمهوری که عضو هیئت دولت هستند نیز در این جلسه مشترک حضور می یابند.
این سخنرانی از قانون اساسی ایالات متحده سرچشمه می گیرد. بنا بر ماده ۲، بخش ۳، بند اول قانون اساسی ایالات متحده، رئیس جمهوری “باید مرتب کنگره را از وضعیت کشور مطلع سازد، و اقداماتی را که لازم و صلاح می داند به آنها توصیه کند.”
این دومین سخنرانی پرزیدنت بایدن در مورد وضعیت کشور خواهد بود. اما او با این رویداد به خوبی آشنایی دارد چرا که در گذشته به عنوان سناتور و سپس در سمت معاون رئیس جمهوری در سخنرانی های هشت رئیس جمهوری پیشین در مورد وضعیت کشور در جمع حضور داشته است.
نگاهی به گذشته
سخنان برخی از رؤسای جمهوری در سخنرانی وضعیت کشور معروف شده اند.
فرانکلین دی. روزولت برای توجیه اقدام بیشتر ایالات متحده در جنگ جهانی دوم “چهار آزادی” را در ۶ ژانویه ۱۹۴۱ ترسیم کرد – آزادی بیان، آزادی عبادت، آزادی از نیاز، و آزادی از ترس.
جورج دبلیو بوش در سخنرانی سال ۲۰۰۲ خود در مورد وضعیت کشور، عبارت “محور شرارت” را ابداع کرد و ایران، عراق و کره شمالی را به عنوان حامیان تروریسم معرفی نمود.
گاهی اوقات این سخنرانی به خاطر مهمانانی که دعوت می شوند، به یاد آورده می شوند. دولت پرزیدنت ریگان در سال ۱۹۸۲، با دعوت بانوی اول از لنی اسکاتنیک برای حضور یافتن و نشستن کنار او، سنتی را آغاز کرد. او پس از سقوط یک هواپیمای ایر فلوریدا به رودخانه پوتوماک در واشنگتن جان یک مسافر را نجات داده بود (نوار کناری را ببینید).
کوتاه ترین سخنرانی: جورج واشنگتن (۱٬۰۸۹ کلمه)
طولانی ترین سخنرانی: جیمی کارتر (۳۳٬۶۶۷ کلمه)
اولین پخش تلویزیونی: هری اس ترومن در سال ۱۹۴۷
اولین پخش زنده اینترنتی: جورج دبلیو بوش در سال ۲۰۰۲
مهمانان به یاد ماندنی
لنی اسکاتنیک پس از سقوط یک هواپیمای ایر فلوریدا در رودخانه پوتوماک، یک مسافر را از غرق شدن نجات داد.
– مهمان نانسی ریگان، ۱۹۸۲
رزا پارکز با سرپیچی از دستور راننده اتوبوس و امتناع از واگذاری صندلی خود به یک مسافر سفیدپوست در ۱۹۵۵، به نماد جنبش حقوق مدنی تبدیل گشت.
-مهمان هیلاری کلینتون، ۱۹۹۹
هرمیس موتاردیه یکی از مهماندارانی بود که به جلوگیری از انفجار بمبی که در کفش یک مسافر جاگذاری شده بود، کمک کرد.
– مهمان لورا بوش، ۲۰۰۲
وسلی اوتری، یک کارگر ساختمانی، جان مردی را که دچار تشنج شده بود و روی ریل مترو افتاده بود، از برخورد با قطار نیویورک نجات داد.
-مهمان لورا بوش، ۲۰۰۷
لیزا جاستر، اولین افسر زن ذخیره ارتش که از مدرسه رنجر، آموزشگاه رهبری نخبگان ارتش ایالات متحده فارغ التحصیل شد.
-مهمان میشل اوباما، ۲۰۱۶
دیوید دالبرگ، عضو سازمان جنگل داری ایالات متحده، جان ۶۲ نفر، از جمله کودکان بسیاری را که در ژوئیه ۲۰۱۷ در یک اردوگاه کالیفرنیای جنوبی به دام آتش افتاده بودند، نجات داد.
-مهمان ملانیا ترامپ، ۲۰۱۸
ریفوند دورو، یک پرستار و مدافع حقوق بیماران که از آغاز همه گیری کووید-۱۹ از مبتلایان مراقبت می کرد، اگرچه این بدان معنا بود که گاهی اوقات مجبور بود خود را دور از پسر چهار ساله اش قرنطینه کند.
-مهمان جیل بایدن، ۲۰۲۲
نسخه ای از این مقاله قبلاً در ۲۸ فوریه ۲۰۲۲ شده بود.
