کامیلو ورگارا، در مورد انتخاب هنرهای خیابانی که مارتین لوتر کینگ جونیور را به تصویر می کشند گفت: “من فقط به دنبال خودانگیخته ترین ها هستم، آنهایی که از دل برآمده اند.”
کامیلو ورگارا جامعه شناس آمریکایی شیلیایی تبار و عکاسی است که از سال های دهه ۱۹۷٠ تا کنون فرهنگ شهری آمریکا را مستند می کند. یکی از بخش های آرشیو او به نقاشی های دیواری دستی از دکتر مارتین لوتر کینگ اختصاص دارد. او گفت، “سعی می کنم طرف آنهایی که آدم های زیادی در آن دست دارند، نروم.”
در شهرهای سراسر آمریکا مجسمه هایی از کینگ دیده می شوند که به سفارش دولت های محلی، و توسط مجسمه سازان معروف ساخته شده اند – ازجمله بنای یادبودی که در پارک ملی واشنگتن قرار دارد. اما ورگارا در کار خود به دنبال نوع دیگری احترام به کینگ است: او به دنبال نقاشی های دیواری آماتورهایی است که روی دیوارهای آجری خواروبار فروشی های کوچک، کلیساها و ساختمان های متروک کشیده شده اند.
او گفت در طی دهه ها، رهبران محلی و ملی آمده اند و رفته اند و مدتی به عنوان موضوع محبوب نقاشی های دیواری شهری مطرح بوده اند. اما این برجسته ترین رهبر جنبش حقوق مدنی آمریکا با دیگران فرق دارد. او گفت: “مارتین لوتر کینگ قدرت ماندگاری دارد.”
به گفته ورگارا، نقاشان این نقاشی های دیواری اغلب از روی عکس های مشهور کینگ کار می کنند، “اما دست خود را باز می گذارند،” و اطراف کینگ را به گونه ای تغییر می دهند که به فضای محله های گونه گون بخورد.
ورگارا گفت: “مردم می بینند که نوعی تجربه اساسا آمریکایی روی دیوارهای این محله های فقیرنشین در جریان است. و این حقیقت دارد. اما جنبه دیگری هم هست و آن جنبه عملی قضیه است. دلیل وجود خیلی از این تصاویر این است که ساکنان می خواهند کسی روی دیوارها گرافیتی نکشد.”
او گفت حتی هنرمندان گرافیتی هم در خراب کردن تصویر مارتین لوتر کینگ جونیور تردید می کنند.
