وقتی مهندسان ناسا می خواهند یک ربات مریخ نورد را نامگذاری کنند، می دانند کجا دنبال خلاقیت بگردند. آنها نظر جوانان آمریکایی را می پرسند.
بیش از ۲۸ هزار دانش آموز – از مهد کودک گرفته تا کلاس دوازده – نام مورد نظر خود را برای کاوشگری که ماه گذشته روی مریخ فرود آمد، ارائه دادند. الکس ماتر، دانش آموز کلاس هفتم از ویرجینیا بود که با نام پیشنهادی “پرسویرنس” (پشتکار) برنده مسابقه شد.
اما ۱۵۵ نفری که به مرحله نیمه نهایی راه یافته بودند نیز در این سفر شرکت کردند: اسامی آنها با حروف بسیار کوچک روی مریخ نوردی حک شده است که اکنون در حال کاوش سیاره سرخ است و تصاویر آن را به زمین ارسال می کند.
مسابقات نامگذاری باعث افزایش علاقه دانش آموزان به رشته های علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات (STEM) می شود. جیم بریدنستین، در ۲۰۱۹ زمانی که مدیریت ناسا را بر عهده داشت، گفت که برای دانش آموزان “این یک راه هیجان انگیز برای تعامل با مریخ نوردی است که به احتمال زیاد نمونه های مهمی را از سطح مریخ برای دانشمندان روی زمین جمع آوری و ذخیره خواهد کرد.”
پرسویرنس حساب کاربری مخصوص به خود را در توئیتر دارد، که در آن مطالبی در مورد سرگرمی هایی مانند “عکاسی، کلکسیون سنگ، و مسابقات آفرود” منتشر می شوند. اما پیش از اینکه توئیتر وجود داشته باشد، کودکان بودند که به مریخ نوردان شخصیت می دادند.
سوجورنر (در ۱۹۹۶ پرتاب شد)
“او برای کشف حقایق درباره مریخ راهی سفر می شود.”
~ والری آمبروز، ۱۲ ساله
والری آمبرویز، از بریجپورت، کنتیکت ۱۲ ساله بود که این مریخ نورد را سوجورنر نامگذاری کرد.
سوجورنر البته به معنای مسافر است، اما آمبرویز نام این مریخ نورد را به افتخار سوجورنر تروث، مدافع آمریکایی آفریقایی تبار لغو بردگی و حقوق زنان در دوران جنگ داخلی ایالات متحده انتخاب کرد.
آمبرویز در آن زمان گفت: “منطقی است که که این کاوشگر سوجورنر تروث نام بگیرد، زیرا برای کشف حقایق درباره مریخ راهی این سفر می شود.” او گفت برای تحمل شرایط دشوار روی مریخ باید شخصیتی قوی داشت.
آمبرویز خاطر نشان كرد، آن فعال و مدافع لغو برده داری که خود زمانی به بردگی گرفته شده بود، از “شرایط بسیاری دشوار” جان سالم به در برد.
اسپیریت و آپورچونیتی (در ۲۰۰۳ پرتاب شدند)
“من به آسمان درخشان نگاه می کردم و … آرزو می کردم ای کاش می توانستم پرواز کنم.”
~ صوفی کولیس، ۹ ساله
صوفی كولیس محصل كلاس سوم دبستان در اسكاتسدیل، آریزونا بود که این مریخ نوردهای دو قلو (روحیه و فرصت) را نامگذاری كرد.
صوفی که در سیبری متولد و در ایالات متحده به فرزند خواندگی پذیرفته شد، از روحیه ای قوی برخوردار بود و برای فرصتی هایی که در زندگی داشته ارزش قائل بود. او به ناسا توضیح داد، “من قبلاً در یتیم خانه زندگی می کردم. هوا تاریک و سرد بود و من تنها بودم. شب ها، به آسمان درخشان نگاه می کردم و احساس بهتری به من دست می داد. آرزو می کردم که ای کاش می توانستم پرواز کنم. در آمریکا من می توانم به همه رویاهایم تحقق ببخشم.”
کوریوزیتی (در ۲۰۱۱ پرتاب شد)
“ما کاوشگران و دانشمندانی هستیم که نیاز به مطرح کردن پرسش ها و شگفتی داریم،”
~ کلارا ما، ۱۲ ساله
کلارا ما، از کانزاس سیتی، میزوری، دانش آموز کلاس ششم بود که نام کوریوزیتی (کنجکاوی) را برای این کاوشگر انتخاب کرد. او به ناسا نوشت: “کنجکاوی علاقه ای است که ما را در زندگی روزمره مان سوق می دهد.”
این نام جالبی است زیرا ما از آن زمان اذعان کرده است که در آن زمان “بسیار خجالتی بود.” او گفت که برنده شدن در این مسابقه نامگذاری، او را تغییر داد و افزود: “اگر من برای بیان افکار خود اقدام نمی کردم، زندگی که امروز دارم چنین نمی بود.”
ما که در کودکی به ناسا نوشت “ما کاوشگران و دانشمندانی هستیم که نیاز به مطرح کردن پرسش ها و شگفتی داریم،” اکنون با یک مدرک در رشته ژئوفیزیک از دانشگاه ییل، و با یک مدرک کارشناسی ارشد در سیاست زیست محیطی از دانشگاه کمبریج در انگلیس فارغ التحصیل شده است.
او گفت: “فکر فرستادن یک ربات به یک سیاره دیگر باعث شد که من درک کنم حیات روی زمین چقدر ارزشمند و شکننده است. من پی بردم که مطالعه زمین مهمترین کاری است که می توانم انجام دهم.”
پرسویرنس (در ۲۰۲۰ پرتاب شد)
“ما در مسیر رسیدن به مریخ با شکست های زیادی روبرو خواهیم شد. ولی می توانیم پشتکار به خرج دهیم.”
~ الکس ماتر، ۱۳ ساله
الکس ماتر از ویرجینیا، در نزدیکی واشنگتن دی سی دانش آموز کلاس هفتم بود که نام پرسویرنس (پشتکار) را برای تازه ترین کاوشگر مریخ انتخاب کرد. او می خواست نامی را انتخاب کند که ویژگی های نام های کاوشگرهای قبلی را داشته باشد.
او به ناسا نوشت: “نام همه مریخ نوردان قبلی ویژگی هایی هستند كه ما به عنوان انسان از آنها برخورداریم. اما مهمترین چیز را عنوان نکرده بودیم: پشتکار.”
او نوشت: “ما در مسیر رسیدن به مریخ با شکست های زیادی روبرو خواهیم شد. ولی می توانیم پشتکار به خرج دهیم.”
الکس گفت که علاقه او به اکتشافات فضایی هنگامی برانگیخته شد که برای یازدهمین تولد خود به اردوگاه فضایی سفر کرده بود و نمونه ای از موشک ساترن را در آنجا دید. او گفت: “من بلافاصله می دانستم که برای بقیه عمرم برای اکتشاف فضا کار خواهم کرد. آرزوی من این است که روزی مدیر برنامه های مریخ باشم. “
