دوپینگ ورزشکاران بار دیگر در جهان خبرساز شده است. چگونه می توانیم از برگزاری مسابقات منصفانه و عاری از داروهای زورافزا اطمینان حاصل کنیم؟
لیگ اصلی بیسبال، که “سرگرمی ملی” آمریکا به شمار می رود، الگویی ارائه می کند. از طریق این الگو اطمینان حاصل می شود که بازیکنان برای این که بدن خود را به استروید های خطرناک آلوده سازند تحت فشار نیستند، تیم ها در شرایط مساوی رقابت می کنند، و هوادارانشان از یک بازی پاکیزه لذت می برند.
ورزش بیسبال چگونه موفق به انجام این کار شد؟
در سال های دهه ٢۰۰۰، هواداران متوجه شدند که بعضی از بازیکنان به مقدار زیادی عضلانی شده اند. رکوردهایی مانند تعداد ضربه های هوم ران در یک فصل که از مدتها پیش پا برجا بودند، نه تنها شکسته بلکه متلاشی شدند.
چیزی تغییر پیدا کرده بود. برخی به استفاده از مواد تقویت کننده و زورافزا بدگمان شدند. تیم ها و بازیکنان دریافتند که اگر اعتماد هواداران بیسبال از دست برود، همه بازنده خواهند بود.
آنها دست به اقدام زدند.
باد سلیگ، کمیسر پیشین لیگ اصلی بیسبال گفت: “ما یکبار و برای همیشه به یک سیاست سختگیرانه و جامع در ارتباط با استروید نیاز داشتیم.”
در سال ٢۰۰۳، لیگ اصلی بیسبال (MLB) موافقت کرد که به طور ناشناس ادرار بازیکنان را برای تشخیص مواد تقویت کننده و زورافزا آزمایش کند.
امروز اگر آزمایشی مثبت از آب در آید (تایید اینگونه مواد) مجازات های سختی را در پی خواهد داشت:
- نخستین تخلف: ممنوعیت رقابت در ۵۰ مسابقه.
- دومین تخلف: ممنوعیت رقابت در ۱۰۰ مسابقه.
- سومین تخلف: ممنوعیت همیشگی از شرکت در این ورزش.
در حالیکه مقامات لیگ اصلی بیسبال(MLB) به ضرورت احتیاط و تداوم اقدامات جاری اذعان می کند، راب منفرد، کمیسر فعلی(MLB) می گوید: “من فکر می کنم ورزش ما از هر زمان دیگری پاکیزه تر است. به نظر من برنامه آزمایش ما تا حد ممکن و با در نظر داشتن علم و دانشی که در اختیارمان است، خوب و موثر است.”
پس از افشاگری های اخیر در مورد دوپینگ ورزشکاران، هواداران بازی های المپیک زمستانی حق دارند احساس کنند که فریب خورده اند. راه حل ممکن است همان اقدامی باشد که توسط مسئولان لیگ اصلی بیسبال پیش گرفته شد.
