مدال آزادی ریاست جمهوری بالاترین نشان افتخار مدنی آمریکا است. پرزیدنت جان اف. کندی در سال ۱۹۶۳ این نشان را بنیاد گذاشت تا از کسانی که “خدمات با ارج ویژه ای به ایالات متحده و “صلح جهانی” می کنند و یا به “کوشش های فرهنگی و دیگر مساعی عمومی و خصوصی شایان توجهی” مبادرت می ورزند، قدر شناسی شود.
کندی و جانشینانش تا کنون این مدال را به رهبران کشورها (آنگلا مرکل)، دانشمندان (استیون هاوکینگ)، هنرمندان، (داستان نویسان رالف الیسون، و ایزابل آینده)، موسیقی دانان ولادیمیر هارویتس و آریتا فرانکلین) و دیگر کوشندگان بلند پایه اعطا کرده اند.
گاه دریافت کننده آمریکایی است و گاه نیست. گاه دریافت کننده یک پناهنده است. آمریکایی ها به ویژه وقتی کسی که ناگزیر به ترک زادگاه است زندگی خود را دوباره می سازد و به جامعه جدیدش خدمات شایانی می کند، به خود می بالند.
در سال ۲٠۱۵، پرزیدنت اوباما مدال آزادی را به امیلیو و گلوریا استفان اعطا کرد. خانواده آنها در دهه ۱۹۶٠ از خشونت در کوبا گریختند. آنها در ایالات متحده به اشاعه موسیقی لاتین در جهان یاری دادند.
اوباما گفت: “موسیقی تلفیقی (یا فیوژن) آنها در مجموع صد میلیون صفحه در جهان فروش داشته است. آنها به عنوان کوبایی – آمریکایی های سر بلند میراث فرهنگی خود را ارتقا دادند و به هواداران خود در سراسر جهان الهام بخشیدند.”
از پناهندگان دیگری که مدال آزادی دریافت داشته اند می توان به دو وزیر امورخارجه پیشین، هنری کیسینجر و مادلن آلبرایت اشاره کرد.
در مراسم سال ۲٠۱۲، پرزیدنت اوباما یکی ازداستان های مورد علاقه خود را درباره آلبرایت تعریف کرد.
“یک بار در مراسم اعطای تابعیت، یک مرد اتیوپیایی به طرف آلبرایت آمد و گفت: “تنها در آمریکا یک پناهنده می تواند با وزیر امور خارجه ملاقات کند.” آلبرایت پاسخ داد: “تنها در آمریکا یک پناهنده می تواند وزیر امورخارجه شود.”
