شهر بتنی سبزتر می شود. باغ های پشت بامی و باغچه های سبزیجات در محله ها شاید به زودی به اندازه آسمان خراش ها و تاکسی ها در شهرها عادی شود.
با توجه به روندهای جهانی، شهر مکانی مناسب برای زندگی است. بیش از نیمی از جمعیت جهان (۵۴ درصد) در مناطق شهری زندگی می کنند و انتظار می رود که این رقم تا سال ۲٠۵٠ به ۶۶ درصد افزایش یابد. این رقم تقریبا دو برابر میزان آن در سال ۱۹۶٠ است.
از این تعداد حدود ۸٠٠ میلیون نفر در سراسر جهان در شهرها میوه و تره بار می کارند. این شامل شهرهایی مانند نیویورک، فیلادلفیا، و شیکاگو در ایالات متحده نیز می شود.
بسیاری از مردم که خواهان برخورداری از تره بار تازه، خوراک ارزان تر، و کمی خلاصی از گرمای طاقت فرسای شهر هستند، به کشاورزی شهری روی می آورند.
این ها هم دلایل دیگری برای روی آوردن به باغچه های محلی و کشاورزی شهری هستند:
محافظت از محیط زیست. ایجاد یک باغچه کوچک یا فضای سبز می تواند گازهای گلخانه ای منتشر شده را جذب کند؛ مکانی را برای تبدیل زباله های آلی شهری به کود ارائه دهد؛ و بارانی را که در صورت سرازیر شدن به خیابان ها می تواند موجب فرسایش شود، مهار کند.
مالیات مستغلات کمتر. برخی از صاحبان ساختمان ها بسته به محل ملکشان می توانند با نصب یک باغ پشت بامی که میزان آب باران سرازیر شده به خیابان ها را کاهش می دهد، مالیات مستغلات خود را کم کنند. این باغ علاوه بر ایجاد یک فضای جذاب و سایه دار می تواند با تامین نوعی عایق در برابر گرما و سرما، هزینه های انرژی را نیز کاهش دهد.
صرفه جویی در پول. شهرداری ها، مدارس محلی، و نیایشگاه ها می توانند با اجازه دادن به کشاورزان شهری جهت زیر کشت بردن زمین های بدون استفاده ای که در غیر این صورت باید بهای نگهداری آنها را می پرداختند، سود ببرند. مدارس معمولا از فرصت آموزشی برای برگزاری یک کلاس “عملی” برای دانش آموزان جهت یادگیری کشاورزی استقبال می کنند.
