زندگی دکتر عزیز سنجر به عنوان یک استاد دانشگاه یک زندگی معمولی است. او خیلی از وقتش را در آزمایشگاه به سر می برد، و شما ممکن است او و همسرش را برای تماشای مسابقه فوتبال زنان در محیط دانشگاه ببینید. اما او در خانه وقت خود را به کمک به دانشجویان بین المللی که برای نخستین بار در ایالات متحده تحصیل می کنند، وقف کرده است.
او هم برای دانشجویانش و هم دیگر دانشمندان فرد مهمی است. او به خاطر کارش برای ترمیم DNA آسیب دیده، در جایزه نوبل شیمی امسال سهیم بود.
ممکن است متوجه نباشیم، اما سلول های ما در همه اوقات مشغول ترمیم DNA هستند. هر وقت که ما در فضای باز باشیم، DNA در اثر نور ماوراء بنفش خورشید آسیب می بیند. سلول ها معمولا از طریق فرایندی به نام “ترمیم استخراجی نوکلئوتید” این مشکل را رفع می کنند. سنجر و همکارانش نقشه ای برای نشان دادن این که این فرایند چگونه انجام می پذیرد ارائه کردند- کاری که تاثیرعظیمی برای درمان سرطان به جای می گذارد.
از ترکیه تا خانه ترک ها
سنجر که در یک منطقه روستایی ترکیه چشم به جهان گشود، زمانی در یک مسیر کاملا متفاوت پیش می رفت. او به یک خبرنگار گفت: “اگر بخواهم صادقانه صحبت کنم، هدف اصلی من در زندگی بازی در تیم ملی فوتبال ترکیه بود. ولی من تقریبا ده سانتیمتر (چهار اینچ) از آنچه که برای دروازه بان تیم لازم بود کوتاه تر بودم.”
سنجر به جای پیگیری آن رشته، در سال ۱٩۶٩ مدرک دکترای خود را در پزشکی از دانشگاه استانبول دریافت کرد و سپس رهنمودهای یک مربی را در دانشگاه تگزاس برای اخذ دکتری در رشته بیولوژی مولکولی دنبال کرد. او شب های زیادی را تا دیر وقت صرف تجربه های آزمایشگاهی کرد.
سنجر به روزنامه دانشگاه گفت با وجود سختکوشی “من برای تطبیق دادن خود با محیط مشکل داشتم.” زبان انگلیسی برایش بیگانه و فرهنگ آمریکایی چالش انگیز بود. اما او پشتکار نشان داد. با گوئن سنکار، که اکنون همسر و شریکش در تحقیقات بیوشیمی است آشنا شد و به عنوان استاد به دانشگاه کارلینای شمالی در چپل هیل نقل مکان کرد.
او در سرتاسر مسیر حرفه ای خود هرگز فراموش نکرد که تطبیق دادن خود با زندگی در ایالات متحده چگونه بود. در سال ٢۰۰٧، او و همسرش “خانه ترک های کارولینا” را از طریق ایجاد بنیاد عزیز و گوئن سنجر بنیان گذاشتند. این تحقق یافتن یک آرزو بود.
این خانه در چپل هیل، خانه ای برای پژوهشگران ترک و دانشجویان آمریکایی علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر درباره ترکیه است. چهار دانشجو که با زندگی آمریکایی آشنایی مقدماتی دارند می توانند از پروفسور سنجر که چالش های مشابهی را تجربه کرده است اتاق اجاره کنند. به گفته سنجر، بعد از یک سال، دانشجویان برای وارد شدن به جامعه آمادگی کامل دارند.
او گفت: “من همان روزی که در فرودگاه تگزاس از هواپیما پیاده شدم، با خودم عهد کردم که امکاناتم را به طرحی مانند این خانه اختصاص دهم.”
“خانه ترک ها” افزوده بر کمک به دانشجویان جدید برای تطبیق با محیط، فرهنگ ترکی را به محیط دانشگاه می آورد. یکتا ذولفقار، رئیس پیشین انجمن دانشجویان ترک دانشگاه کارولینا در چپل هیل گفت که سنکارها در همه رویدادهای دانشگاهی از او حمایت کرده اند.
او گفت: “با وجود این، خاطره مورد علاقه من مربوط به جشنی است که به مناسبت روز استقلال ترکیه سازمان دادیم.” خانه از غذاهای ترکی، ترانه های بدون موسیقی و صدای صحبت دانشجویان پر شده بود.
سنجرها در سرتاسر سال تحصیلی، میزبانی سخنرانی ها، اجراهای موسیقی و گاه کلاس های آشپزی را به منظور آوردن طعم [غذاهای] ترکیه به جامعه دانشگاهی به عهده دارند.
دانشگاه جایی عالی برای پیگیری تجربه های تازه فرهنگی و یافتن یک مربی است. کسی چه می داند – آن استادی که با او در مسابقه فوتبال یا در جشن دانشگاهی دیدار داشته اید ممکن است برنده یک جایزه نوبل شود.
