جیمز بالوگ که از ۲۰۰۷ با تهیه بررسی عمیق یخ ها ناپدید شدن یخچال های طبیعی را شرح می دهد، می گوید: “یخ به طور عجیب و غریبی زنده است. یخچال های طبیعی در مقابل آب و هوا واکنش نشان می دهند.”
انجام این بررسی با تردید و نامعلومی همراه بود- بالوگ دقیقاً نمی دانست با نصب دوربین های تصویربرداری گاه گذر اطراف یخچال ها در مناطق دور دست در امتداد کوه های راکی چه اتفاقاتی را ضبط خواهد کرد؛ آیا دوربین ها به خوبی کار خواهند کرد یا نه؛ یا اینکه چگونه هزینه این طرح را در طول سال ها تامین خواهد کرد. ولی تصاویر به دست آمده، نشانگر این بودند که حکایت تغییرات آب و هوا در یخ ها حک شده است.
وقتی بالوگ به نخستین تصاویر نگاه انداخت، “شگفت زده” شد. او همراه با تیم تصویربرداری، مهندسان و دانشمندان به اثرات تغییرات آب و هوا روی یخچال ها نگاه می کرد. بالوگ می گوید: “ما همه پشت دوربین جمع شدیم و گفتیم، وای خدایا باور نکردنی است. من مطمئن نبودم که مخاطبان در برابر شواهد تصویری چگونه واکنش نشان خواهند داد.”
دوربین های ضدضربه این طرح ٢٣ یخچال طبیعی را مشاهده می کنند. آنها هر سی دقیقه در طول روز و ٣٦٥ روز در سال از تغییرات عکس می گیرند و هر دوربین در سال نزدیک به ٨ هزار فریم ثبت می کند. بالوگ با در نظر گرفتن نور، تنظیم و ترکیب بندی، و توصیه های دانشمندان مشارکت کننده، دوربین ها را روی صخره های محکم نصب کرد.
او تصاویر بی شماری را از یخچال های طبیعی که در سال ده ها متر عقب نشینی می کنند و در طول یک هفته صدها هزار تن یخ از دست می دهند، جمع آوری کرده است. (او همچنین برای کسب اطلاعات بیشتر درباره آب و هوا یک ابزار اینترنتی خلق کرده است.)
یخ ها در اثر گرمایش زمین نازک و ناپدید می شوند. در طی دو قرن گذشته، میزان دی اکسیدکربن در جو ٤٠ درصد افزایش یافته است. این گاز گلخانه ای گرمای زمین را جذب می کند، و باعث افزایش آهسته حرارت زمین و عقب نشینی یخچال های طبیعی می شود.
اکثریت عمده یخچال های طبیعی در سراسر جهان در حال عقب نشینی هستند. بنا بر تخمین های بسیاری، یخچال مندیهال در آلاسکا سریع ترین نرخ ذوب را دارد. در پارک ملی یخچال های طبیعی مونتانا، ١٣٠ یخچال که در ١٩١٠ می درخشیدند، از بین رفته اند. فقط ٢٥ عدد از آنها باقی مانده اند. فصل تابستان طولانی تر شده است و شمار روزهایی که دما بالای ٣٢٫٢ سانتیگراد است، در مقایسه با سال های دهه ١٩٠٠، سه برابر شده است. در ٢٠١٢، سطح ٩٧ درصد از ورق های یخی گرینلند ذوب شده بود.
ذوب یخ ها افزایش سطح دریا را سریع تر از گذشته کرده است- تقریباً یک چهارم سانتیمتر در سال.
در اوت ٢٠١٤، لبه یخچال Sólheimajökull در ایسلند به اندازه ١٫٥ متر افزایش یافت و موجب نگرانی از این بابت شد که تکه ای یخ از این یخچال می تواند جدا شود و باعث یک ایجاد یک موج عظیم شود.
آب و هوا هزاران سال پیش چگونه بود؟ با مطالعه و بررسی حباب های کوچکی که در یخ ها یا در اعماق خود یخ به دام افتاده اند، می توان به وضعیت آب و هوا در گذشته پی برد. از سال های دهه ١٩٥٠ به این سو، دانشمندان از طریق حفاری در لایه های یخ مطالب بسیاری درباره ترکیب شیمیایی و شرایط آب و هوا در گذشته آموخته اند.
اطلاعات ثبت شده در مورد عمق یخ ها آنها را قادر می سازد تا غلظت گازهای گلخانه ای را در ٨٠٠ هزار سال پیش اندازه گیری کنند. ولی آیا یخچال های طبیعی تا چند قرن آینده باقی خواهند ماند تا دانشمندان بتوانند آنها را بررسی کنند؟
