روز کارگر در ایالات متحده هر سال در اولین دوشنبه ماه سپتامبر گرامی داشته می شود، روزی تعطیل برای استراحت بسیاری از کارگران و تأمل همه آمریکایی ها در مورد اهمیت حقوق کارگران است.
امسال، روز کارگر به ویژه زمان مناسبی برای قدردانی از کارگران قوی و سختکوشی خواهد بود که در طول همه گیری های ویروس کرونا به برپا ماندن آمریکا کمک کرده اند. آنها در خانه به فرزندان خود تدریس کردند، از بیماران مراقبت کردند، و مایحتاج زندگی روزمره آمریکایی ها را فراهم کردند. در زیر با چند تن از آنها آشنایی پیدا کنید.
“ باید به کار خود اهمیت دهید“
جیمز دانیلز هر روز پیش از آنكه لباس کاری خود را بپوشد و خانه خود را برای کار در اداره خدمات پستی ایالات متحده ترک کند، دعا می کند. دانیلز ۵۹ ساله، ۱۶ سال است که مرسولات پستی را در یک مسیر مشخص به ۸۰۸ گیرنده در سن کلیمنته، کالیفرنیا می رساند. مشتریان او برای تحویل قبض ها، داروها و دیگر کالاهای ضروری روی او حساب می کنند.
دانیلز می گوید: “این زندگی آنها است که من در صندوق پستی آنها می گذارم. اگر شما این مسئولیت را بر عهده گرفته اید، باید به کار خود اهمیت دهید.”
حال که کووید-۱۹ زندگی روزمره را تغییر داده است، سر دانیلز بیش از حد معمول شلوغ است. او بسته های “فراوانی” را به دست آنهایی که به دلیل دستور قرنطینه در خانه می مانند و یا از خانه دورکاری می کنند تحویل می دهد. او بسته هایی را به بزرگی تشک، مبلمان و واگن به مشتریان خود رسانده است.
او می گوید: “کار بیشتر است، اما این کار خوبی است. منظورم از کار خوب این است که به مردم کمک می کنم. این کار به مردم کمک می کند تا کووید-۱۹ را پشت سر بگذارند.”
او کامیون پستی خود را مرتب با مواد ضد عفونی کننده تمیز می کند، و با ماسک صورت و دستکش نامه ها را در مسیر همیشگی کارش به خانه ها می رساند. او هر روز پس از کار دوش می گیرد و اونیفرم خود را می شوید.
مشتریان دانیلز نیز حواسشان به او است. آنها به او شیشه های آب و نوشیدنی گیتورید می دهند. آنها آنقدر به او ماسک صورت هدیه داده اند که او دیگر آنها را نمی پذیرد. او یک ماسک صورت با عکس کامیون های پستی که توسط یکی از مشتریان دراز مدتش دوخته شده بود، هدیه گرفت. او این مشتری را “بهترین زن در جهان” نامید و گفت که هنگام اهدای این ماسک به او گفته بود: “ما واقعاً نمی خواهیم اتفاقی برای شما اتفاق بیافتد، جیمز.”
“باید خلاقیت به خرج داد“
جوآن کالینز بروک با کمک سوسک ها، یک کلاه با پر طاووس، یک عکس بزرگ از خودش و خلاقیت فراوان در بحران همه گیری ویروس کرونا به دانش آموزان خود درس می دهد.
بروک ۵۴ ساله در دبستان سنت فرانسیس در گاشن، کنتاکی در نزدیکی لوییویل هنر، زبان و علوم اجتماعی تدریس می کند. کمی زودتر در سال جاری، در پی تصمیم برگزاری کلاس ها به طور مجازی، ۳۷۰ دانش آموز دبستان باید مقررات جدیدی می آموختند. بروک دائماً به دانش آموزان پر سر و صدا یادآوری می کرد که میکروفن های خود را خاموش کنند.
بروک از مدرسه بازدید می کرد و با دوربینش میزهای دانش آموزان و دیگر ویژگی های کلاس را به آنها نشان می داد. او برای تدریس خواندن از بازی استفاده می کند نه برگه های درسی. با کمک او شاگردانش با استفاده از جوراب، یک نمایش عروسکی اجرا کردند.
بروک که ۱۸ سال است تدریس می کند، می گوید: “باید خلاقیت به خرج داد.” او می گوید، در پایان کلاس های مجازی شاگردان کلاس دوم تمایلی به خاموش کردن کامپیوتر ندارند، بنابراین آنها اغلب ناهار را با هم به صورت ویدئویی می خورند.
او نگران است كه برخی از دانش آموزان ممکن است از عدم تعامل اجتماعی یا پشتیبانی درسی رنج ببرند. او می گوید: “اما خوب است که همه اعضای گروه ما به یکدیگر نزدیک هستند.” دانش آموزان و خانواده های آنها نیز برای کمک به بروک تلاش کرده اند. مادر یکی از دانش آموزان، یک عکس مقوایی بزرگ به اندازه خود بروک چاپ کرده است و از تک تک دانش آموزان کنار آن عکس گرفته است.
حیوانات خانگی کلاس بروک، سوسک های هیسینگ ماداگاسکار هستند که در یک مسابقه سالانه دو که پنجشنبه قبل از مسابقه اسب دوانی دربی کنتاکی توسط دانش آموزان کلاس دوم برگزار می شوند، رقابت می کنند. در حالیکه دربی کنتاکی واقعی به تعویق افتاد، بروک به رسم این مسابقات یک کلاه فیروزه ای با پرهای طاووس به سر گذاشت و مسابقه دو سوسک ها را در کلاس درسی خود برگزارکرد. (دانش آموزان این حشرات را به افتخار آمریکایی های معروف نامگذاری کردند، از جمله قاضی دیوان عالی روث بیدر گینزبرگ.)
بروک می گوید: “من این مسابقه را درست مانند چرچیل داونز، تفصیر کردم، ‘آنها سریچ هستند، سوسک روث بیدر گینزبرگ یک شاخک از همه جلوتر است.’”
مانند سایر معلمان، بروک برای بازگشت به مدارس آماده می شود. او برای خودش محافظ صورت و ماسک های شفاف سفارش داده است، زیرا مهم است که شاگردانش برای تشویق شدن و مثبت نگه داشتن روحیه خود، لبخند او را ببینند. او می گوید: “از این طریق، آنها می توانند از کل معلم برخوردار باشند – می دانید چه می گویم.”
“ما هنوز ایمن هستیم“
وقتی در آغاز کسب و کارها تعطیل شدند، سارا ریواس با خوشحالی وقت بیشتری را با همسرش، دختر نه ساله و پسر دو ساله صرف کرد. اما در دراز مدت در خانه ماندن برای او “واقعاً کسل کننده” شد.
از زمان بازگشایی رستوران خانۀ استیک آنی پارامونت در واشنگتن در ماه ژوئن، او دوباره به عنوان آشپز و گاه به گاه به عنوان میزبان شروع به کار کرده است، مجدداً با همکاران خود در تماس قرار گرفته و شاهد بازگشت مشتریان همیشگی است. ریواس، که همسرش ساعت های کمتری در عرصه ساخت و ساز کار می کند، می گوید: “خوشحالم که دوباره کار می کنم. و خدا را شکر هنوز ایمن هستیم.”
ریواس که ۱۲ سال در این رستوران سابقه کار دارد، می گوید: “همه چیز تغییر کرده است، اما کار خوب پیش می رود. ما تمام مقررات را رعایت می کنیم.”
وضعیت جدید شامل استفاده از ماسک صورت و دستکش … و فروش کاغذ توالت است.
“تبدیل شرایط بد به شرایط خوب”
کریس کورث ۴۵ ساله، سال ها در مزارع سیه نا به امید روزهای بهتر کار کرده است. برخی سال ها پول به اندازه کافی برای سرمایه گذاری مجدد در مزرعه باقی می ماند، برخی سال ها نمی ماند.
بعد هم کووید-۱۹ از راه رسید. مدرسه دختر ۱۴ ساله اش بسته شد و او نمی توانست دوستانش را ببیند. همسر وی، سرآشپز مشهور آنا سورتون، سه رستوران خود را در منطقه بوستون تعطیل کرد و آنها را برای ارائه غذاهای بیرون بَر مطابقت داد، و این به معنای خرید کمتر سبزیجات مزرعه ای بود.
کورث، که مزرعه اش را در سادبری، ماساچوست به خاطر دخترش سیه نا نامگذاری کرده، می گوید: “احساس کردم که زمان آن فرا رسیده است که شرایط بد را به شرایط خوب تبدیل کنم و نگاه مثبتی به اتفاقاتی که برای ما رخ می دهد داشته باشم.”
وقتی مردم بیشتر به آشپزی در خانه رو آوردند، با قفسه های خالی سوپرمارکت های محلی خود مواجه شدند. کمی پس از آن، خبر برنامه كشاورزی محلی مزارع سیه نا به گوش مصرف کنندگان رسید. این مزرعه محصولات را به طور مستقیم به مشتریانی كه برای خرید مرتب ثبت نام می كنند، به فروش می رساند. مردم به این مزرعه هجوم آوردند. اغلب سال ها، حدود ۴۰۰ مشتری جعبه سبزیجات را از مزرعه دریافت می کردند، اما امسال ۱۷۰۰ خانوار ثبت نام کرده اند. كورث به سرعت اقلامی مانند نان تازه و مربای توت فرنگی را از سایر مزرعه داران خریداری كرد، محصول بیشتری را كاشت و تجهیزات جدیدی را برای بهبود كارآیی و تحویل محصولات خریداری كرد.
در اواخر ماه ژوئیه، كورث درآمد خود را برای كل سال ۲۰۱۹ به سه برابر رسانده بود. جامعه محلی که از کسب و کار او حمایت می کردند از ۳۳٪ قبل از همه گیری ویروس کرونا به ۹۰٪ رسیده است. كورث می داند كه امسال کسب و کارهای زیادی دوران سختی را سپری می کنند و اذعان می كند كه خانواده اش خوش شانس است. این دوران دشوار مزرعه او را در مسیری که می خواست سوق داد، و تحویل محصولات به جامعه محلی اکنون کل عملیات مزرعه او را تشکیل می دهد.
او می گوید: “این واقعاً رویایی است که به تحقق رسیده.”
