بیشتر روزنامه نگاران در جستجوی هیجان به مکان هایی که دیگران از آنها می گریزند سفر نمی کنند. برای آنها این یک ضرورت شغلی است. اما وخامت مستمر آزادی مطبوعات و وضعیت ایمنی، کسانی را که می خواهند از مناطق جنگی گزارش دهند وادار کرده است تا خود را به مهارت های تحقیقاتی و گزارشگری بهتری مجهز کنند. امروزه یادگیری راه و روش زنده ماندن نیز ضروری است.
سازمان غیر انتفاعی شورای تحقیق و تبادل از طریق ابتکار تامین دسترسی به بیان آزاد (S.A.E.F.) پنج مرکز تأمین امنیت ایجاد کرده است. این مراکز خبرنگاران را برای کسب مهارت هایی که موجب نجات جان آنها می شوند آموزش می دهند.
با کمک وزارت امور خارجه ٣٠٠ روزنامه نگار به وسیله همکاران محلی خود در رابطه با نکاتی مانند امنیت جسمی، مقابله با زیر نظر قرار داشتن، برخورد با جمعیت های خشن، کمک های اولیه اضطراری، امنیت دیجیتالی در کار و در میدان عمل، و مراقبت روانی اجتماعی آموزش دیده اند.
طی کنفرانسی که در ٢٠ ژانویه در وزارت امور خارجه تشکیل شد، کری، وزیر امور خارجه، اذعان کرد که “تقریبا دو سوم روزنامه نگارانی که به طرز خشونت آمیزی کشته می شوند به خاطر حرفه ای که دارند به قتل می رسند … و در بیشتر اوقات مرتکبان این جنایات دستگیر نمی شوند.”
او گفت، روزنامه نگاران می توانند و باید بخواهند که تجهیزات اساسی؛ آگاهی رسانی در مورد وضعیت؛ رهنمودهایی درباره جلوگیری از فعالیت آنها؛ تفتیش یا ربوده شدن؛ و دیگر نگرانی ها در دسترس آنها قرار بگیرد.
کری گفت: “اگر قرار باشد من برای پوشش دادن به یک داستان به محیط نامطمئنی بروم، بدون تردید می خواهم تا آنجا که ممکن باشد درباره آن آگاهی به دست آورم.”
وزارت امور خارجه از آموزش دادن به روزنامه نگاران از طریق برنامه TechCamp خود حمایت کرده است. برای در ارتباط گذاشتن روزنامه نگاران با افراد فنی، سازمان های غیر دولتی، و مقامات دولتی و سازمان ملل متحد برای فراهم آوردن راه حل های عملی در جهت محافظت از آنها، یک کنفرانس دور روزه در نیویورک سازمان داده شد.
نزدیک به ٩٠ نفر از ١٩ کشور در آن شرکت جستند و کنفرانس راه حل هایی برای مقابله با دشواری های کار در مناطق جنگی ارائه کرد.
