صخره های مرجانی با آهنگی پر شتاب تر از جنگل های بارانی در حال ناپدید شدن اند. چرا؟ در دهه گذشته، اقیانوس های ما هر روز در حدود ٢٢ میلیون تُن دی اکسید کربن (CO2) جذب کرده اند. گازهای گلخانه ای که حاصل فعالیت های انسانی مانند استفاده از برق، و ساخت و ساز زمین و راندن اتومبیل است در آب حل می شود ولی از میان نمی رود. گازهای گلخانه ای به اسید تبدیل می شود و ترکیب شیمیایی باستانی اقیانوس های ما را دگرگون می سازد. همچنین موجب فرسایش بدنه مرجان ها می گردد. مرجان ها برخلاف دریافت غالبا نادرستی که از آنها وجود دارد گیاه نیستند بلکه جانورند. آنها کالبد خود را در صخره ها ادغام می کنند و یک در صد از کف متغیر کف اقیانوسها را تشکیل می دهند. این صخره ها بزرگترین ساختارهای تشکیل شده به وسیله جانوران بر روی سیاره زمین هستند و با تخم افشاندن و تغذیه کف اقیانوس ها پشتیبان زندگی یک چهارم از موجودات زنده دریایی هستند. صخره های دریایی گردشگری را نیز رونق می دهند – هاوایی به تنهایی هر سال کسب ٣٩٤ میلیون دلار از قبل آنها درآمد کسب می کند- و صخره های مرجانی هنگام وقوع توفان ها به عنوان موانع طبیعی ساحلی عمل می کنند. بنا بر پیش بینی دانشمندان، یک سوم مرجان ها ممکن است تا سی سال دیگر از میان بروند.
هرچند که اسیدی شدن اقیانوس ها پدیدۀ تازه ای نیست، دانشمندان ادعا می کنند که اسیدی شدن با آهنگی ۱٠ برابر ٥٠ میلیون سال گذشته در حال وقوع است. و آثار ناشی از اکسید کربن تازه در حال پدیدار شدن هستند. جورج والدباسر، وابسته به دانشگاه ایالتی اورگان که نقطه های حاد را مشخص می کند می گوید: “در تاریخ زمین شناسی سیارۀ ما هر وقت سطوح اکسید کربن با سرعت تغییر پیدا کنند، رویدادهایی در جهت انقراض و نابودی روی می دهند. ما در حال حاضر در بحبوحه چنین رویدادی هستیم.” مثلث مرجانی که آب های اندونزی، مالزی و فیلیپین را در بر می گیرد، ممکن است به طور ویژه ای در معرض اسیدی شدن قرار داشته باشد. لیسا سواتونی، وابسته به شورای دفاع از منابع طبیعی گفت: “هنگامی که ترکیب شیمیایی اقیانوس دچار تغییر شود برگرداندن عقربه ساعت به عقب به صورت امری ناممکن در می آید.” او و دیگر دانشمندان بر این باورند که فشار ناشی از اسیدی شدن همراه با تغییرات آب و هوا ممکن است تا پایان قرن حاضر از میان رفتن مرجان ها را سبب شوند. با ادامۀ جذب اکسید کربن در اقیانس ها، سلامت بلند مدت سیاره زمین به صورت امری نامطمئن باقی می ماند. اگر ظرفیت اقیانوس به عنوان یک منبع انباشت گاز به مرور زمان کاهش یابد و مقدار بیشتری گاز کربن در جوّ باقی بماند، این تنها مرجان ها و دیگر موجودات دریایی نیستند که مردم باید از بابتشان نگران شوند. شما مایلید آگاهی بیشتری در این زمینه به دست آورید؟ از گفت وشنود برنامه صخره مرجانی که به وسیله اداره ملی اقیانوس و جو شناسی اداره می شود حمایت کنید و در جریان فعالیت های برنامه ایالات متحده در زمینه دانش مربوط به چرخه کربن قرار گیرید.
