مایکل کالینز، فضانورد آپولو ۱۱ بود که ده ها سال پیش در حالیکه دو همکار خدمه اش، باز آلدرین و نیل آرمسترانگ به نخستین انسان هایی تبدیل شدند که بر کره ماه قدم گذاشتند، ساعت ها در سفینه مادر در مدار ماه چرخید. او در ۲۸ آوریل در سن ۹۰ سالگی بر اثر سرطان درگذشت.
Dear Mike,
Wherever you have been or will be, you will always have the Fire to Carry us deftly to new heights and to the future. We will miss you. May you Rest In Peace. #Apollo11 pic.twitter.com/q4sJjFdvf8— Dr. Buzz Aldrin (@TheRealBuzz) April 28, 2021
مأموریت کالینز، آلدرین و آرمسترانگ در ژوئیه ۱۹۶۹ به صورت زنده از طریق تلویزیون در سراسر جهان پخش شد. اولین گام های برداشته شده روی ماه برای نسل ها دانشمند و مهندس الهام بخش بود. اما نقش کالینز گاهی نادیده گرفته می شود.
پرزیدنت بایدن در مورد کالینز در بیانیه ای که پس از مرگ فضانورد سابق منتشر شد، گفت: “ممکن است از او با شکوه برابر یاد نشده باشد، اما او یک شریک برابر بود و اهمیت همکاری برای دستیابی به اهداف بزرگ را به کشور ما یادآوری می کرد.” بایدن افزود: “او از نقطه دید خود در جو زمین، شكنندگی سیاره را به ما یادآوری كرد و از ما خواست كه از آن مانند گنجی كه هست، مراقبت كنیم.”
کالینز عمر خود را به خدمات عمومی گذراند.
در سال های دهه ۱۹۵۰، پیش از اشتغال در ناسا، او برای خدمت به نیروی هوایی پیوست. او سپس به عنوان دستیار وزیر خارجه در امور عمومی کار کرد. در ۱۹۷۱ به عنوان مدیر موزه ملی هوا- فضای مؤسسه اسمیتسونین انتخاب شد و بر افتتاح آن در نشنال مال نظارت داشت. مؤسسه اسمیتسونین او را به عنوان معاون دبیر منصوب کرد.
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده گفت کالینز بهترین نمونه از خدمات عمومی است. بلینکن در توئیتر خود نوشت: “میراث او همچنان به ما الهام خواهد بخشید.”
