شما اگر می خواستید بدانید که آب چگونه در خاک توزیع می شود، چه می کردید؟ آیا یک گودال می کندید؟
پاسخ ناسا این بود: نه، باید به آسمان بروید تا دید بهتری داشته باشید.
سازمان فضایی ایالات متحده در ۳۱ ژانویه ماهواره کنش های فعال و غیر فعال رطوبت خاک SMAP)) را که به منظور جمع آوری داده های مربوط به رطوبت خاک در سطح جهانی طراحی شده، به فضا پرتاب کرد. رصد خانه مداری از رادار مایکرو ویو و ابزارهای رادیومتری برای “مشاهده” از خلال ابرها و گیاهان و نظر انداختن به درون خاک در سطح زمین تا عمق پنج سانتیمتری، به منظور اندازه گیری محتوای آب آن، چه به صورت مایع و چه در حالت یخ زده، استفاده می کند.
بنا به گفته دارا انتخابی که سرپرستی تیم علمی را در موسسه فناوری ماساچوست (MIT) عهده دار است، کارشناسان انتظار دارند شفاف ترین و دقیق ترین نقشه هایی را که تاکنون از رطوبت خاک به دست آمده است تهیه کنند. این نقشه ها همراه با دیگر داده های به دست آمده از دیگر مأموریت های فضایی، از “آگاهی عمیق تری” درباره چگونگی دور آب در زمین- ذخیره آب و جریان آن در محیط زیست- چگونگی تحول جهانی و منطقه ای آن در واکنش به تغییرات آب و هوا پرده برخواهند داشت. این اطلاعات به بهبود پیش بینی ها در زمینه تغییرات آب و هوا کمک خواهند کرد.
کشاورزان می توانند از این مأموریت سه ساله بهره ببرند زیرا داده های ماهواره به آنها امکان می دهد تا محصول خود را بهتر مدیریت کنند. دولت ها و سازمان های بین المللی نیز می توانند از داده ها برای پیش بینی دقیق تر سیل ها و خشکسالی های و بهبود سامانه های مربوط به هشدار زودهنگام در مورد قحطی استفاده کنند.
نخستین نقشه رطوبت خاک که در آوریل تهیه شد شرایط خشک را در جنوب غربی ایالات متحده و داخل استرالیا، و همچنین شرایط مرطوب را در ایالت های غرب میانه ایالات متحده و مناطق شرقی ایالات متحده، اروپا و آسیا نشان داد.
