عبدل گودا و همکلاسانش در دانشگاه جورج میسون تحت فشار بودند. نه تنها فارق التحصیلی آنها به این طرح بستگی داشت، بلکه امید یک دختربچه ده ساله نیز به موفقیت آن وابسته بود.
ایزابلا نیکلا کابررا، دانش آمیوز کلاس پنجم دبستان دلش می خواست ویولون بنوازد، اما او بدون دست چپ به دنیا آمده بود و ساعد او نیز شدیدا کوتاه بود. آموزگار موسیقی او در دبستان آیلندکریک و حوزه فرفاکس ایالت ویرجینیا یک بازوی مصنوعی ساخته بود که به او امکان می داد کمان ویولون را با دست چپ و تارهای را با دست راست حرکت دهد – روشی برعکس روال معمول آموزش ویلون. اما بازوی مصنوعی سنگین بود و آموزگار ایزابلا فکر کرد باید فناوری بهتری وجود داشته باشد. او با دانشگاه جورج میسون که در آنجا تحصیل کرده بود، یا بقول اهل محل “میسون” تماس گرفت.
اتفاقا، عبدل گودا و همکلاس هایش در رشته مهندسی زیست شناسی به دنبال پروژه ای برای سال آخر دانشگاه می گشتند. با این حال گودا اذعان دارد که در ابتدا تردید داشتند.
او گفت: “رایتش فشار زیادی است. این دختربچه روی شما حساب می کند، و از شما انتظار می رود که کار را تحویل دهید.”
این گروه دانشجو شامل گودا، مونا الخولی، الا نوووسلسکی، راشا هسلها، و یاسر الهندی در طول سال چند نمونه آزمایشی درست کردند. ایزابلا براحتی با این گروه در تماس بود و به آنها بازخورد ارائه می داد، بخصوص درباره وزن. این دانشجویان از یک استاد موسیقی در دانشگاه، الیزابت آدامز، کمک خواستند.
یک موسیقی دان واقعی
ایزابلا از کلاس چهارم که دبستان آموزش سازهای زهی را آغاز می کند تصمیم گرفته بود موسیقی بنوازد.
مادر او آندریا کابررا می گوید: “من هرگز به او نه نگفته ام. به او گفتم امتحان می کنیم. تضمینی وجود نداشت که مدرسه بتواند چیزی را تطبیق دهد. این کار با معجزه های کوچک پیش رفت.”
ایزابلا هیچ شکی نداشت. او گفت: “من از همان اول می دانستم که می توانم موسیقی بنوازم. من همیشه پشتکار داشته ام.”
ایزابلا در بیستم آوریل آخرین مدل بازوی مصنوعی خود را از دانشجویان دریافت کرد. این بازوی مصنوعی که با فناوری چاپگر سه بعدی ساخته شده (طبق درخواست او) صورتی رنگ است و با حکاکی “بازوی ایزابلا” روی آن مزین شده است. او در حالی که اندازه آن را تنظیم می کرد چند نت موسیقی، و حتی چند خط از “قصیده ای برای شادمانی” اثر بتهوون را نواخت.
ایزابلا با امتحان بازوی مصنوعی تازه و سبک تر با شادی گفت: “خیلی بهتر است!”
و این گروه دانشجو سورپریز دیگری هم برای او داشت: وسیله ای که می توانست به دسته دوچرخه وصل کرده و دوچرخه سواری کند. ایزابلا گفت: “از داشتن چنین کسانی احساس سعادت می کنم.”
اگر مایل به تحصیل در رشته مهندسی زیست شناسی یا هر رشته دیگری در ایالات متحده هستید برای اطلاعات بیشتر به آدرس اینترنتی EducationUSA مراجعه کنید.