بتی رید ساسکین از سازمان پارک های ملی (NPS)، تجربه زندگی خود را برای آموزش تاریخ ایالات متحده به بازدیدکنندگان به کار می بندد. او تجربه های زیادی دارد- او در ماه سپتامبر صد ساله شد.
محیط بانان سازمان پارک های ملی تنوع آمریکا و مردم کشور را بازتاب می کنند. ساسکین درست پس از سالروز تولدش به واشنگتن پست گفت: “به نظر من داستان زندگی همه افراد اهمیت دارد. تنوع بسیار زیادی وجود دارد، و راز بزرگ یک دموکراسی همین تنوع است.”
ساسکین یکی از ۲۰ هزار محیط بان فعال و در حال خدمت در سراسر کشور است. هنگام تأسیس سازمان پارک های ملی در سال ۱۹۱۶، کارمندان آن تقریباً همه مرد و سفیدپوست بودند. بر اساس تازه ترین داده ها، بیش از یک قرن بعد ۳۷٬۸ درصد از کارمندان این سازمان زن و ۲۱٬۵ درصد از آنها غیر سفیدپوست هستند.
ساسکین، نوه یک برده سابق در ۱۹۲۱ در یک خانواده کیجن- کریول به دنیا آمد و در اوکلند، کالیفرنیا بزرگ شد. در طول جنگ جهانی دوم، ساسکین می خواست یکی از زنانی باشد که برای جنگ کشتی و هواپیما می ساختند – یا به اصطلاح یک “رُزی پرچ کن” باشد- اما به دلیل جیم کرو، قوانین تبعیض نژادی که از پایان دوره بازسازی در ۱۸۷۷ تا اواسط قرن بیستم در ایالات متحده به اجرا گذاشته شده بودند، قادر به این کار نبود. ده ها سال بعد، ساسکین به طراحی و دریافت تأییدیه برای تأسیس پارک ملی تاریخی جبهه داخلی رُزی پرچ کن / جنگ جهانی دوم در ریچموند، کالیفرنیا کمک کرد.
ساسکین به جای کار در یک کارخانه یا بندر، در یک اتحادیه کارگری تفکیک نژادی شده آهنگران و کشتی سازان (Boilermaker’s A-36) به عنوان کارمند اداری مشغول به کار شد. امروز، او دیدگاه و تجربه دست اول خود با مردان و زنانی که در اوج جنگ با چنان سرعتی کشتی می ساختند تا بتوانند هر روز یک کشتی به آب بیاندازند را با سازمان پارک های ملی به اشتراک می گذارد.
تقریباً ۶۰ سال پس از شروع به کار به عنوان یک کارمند اداری، ساسکین برای آشکار کردن و بازگویی داستان های ناگفته آمریکایی های آفریقایی تبار که در طول جنگ در جبهه داخلی کار می کردند، با سازمان پارک های ملی همکاری کرد. این کار به کسب یک سمت موقت در سازمان پارک های ملی و سپس به یک شغل تمام وقت به عنوان محیط بان در سال ۲۰۱۳ منجر شد.
با این ترفیع، او به مسن ترین محیط بان فعال در ایالات متحده تبدیل گشت.
سن ساسکین بینشی به او می دهد که تعداد کمی از محیط بانان سازمان پارک های ملی از آن برخوردارند. او رویدادهای مهم تاریخ ایالات متحده مانند آخرین پرواز آملیا ارهارت و حمله به پرل هاربر را به یاد می آورد. او مدیریت برنامه های عمومی در پارک تاریخی ریچموند را بر عهده دارد و علاوه بر داستان کارگران سیاهپوست در طول جنگ جهانی دوم، داستان زندگی خود را نیز در مرکز بازدیدکنندگان بازگویی می کند.
او در ویدیویی که در مرکز بازدیدکنندگان پخش می شود، می گوید: “ما سیستم فوق العاده ای از پارک های ملی را ایجاد کرده‌ایم، که در آن می توانیم تقریباً هر دوره از تاریخ خود را مورد بازنگری قرار دهیم- هر چند که در آغاز برای این هدف طراحی و تأسیس نشده بودند. مکان های اسطوره ای، مکان هایی برای تعمق و تفکر، شگفتی های دیدنی، مکان های شرم‌آور، و مکان های دردناک، تا بتوانیم تاریخ کشورمان را درک کرده و از آن عبرت بگیریم.”
