ایالات متحده آمریکا کشوری با شهروندان همیشه آماده به خدمت داوطلبانه است و یک نمایشگاه جدید در کتابخانه کنگره ۴۵ سازمان داوطلبانه کشور را برجسته می سازد.
کارلا هیدن، کتابدار کنگره ایالات متحده در این باره می گوید که نمایشگاه “به ما بپیوندید: سازمان های داوطلبانه در آمریکا به بررسی سنت همکاری مردم عادی با یکدیگر برای کمک به نیازمندان، یاری رسانی به دیگران در مواقع اضطراری و ساختن جوامع می پردازد.” همکاری و متحد شدن با هم در جهت تحقق به یک هدف مشترک در دی اِن اِی ما آمریکایی ها نقش بسته است و ما از طریق سازمان های گوناگون برای مقابله با چالش های بزرگ پیش رو تلاش می کنیم.
به گفته نیتان دورن، متصدی این نمایشگاه در دموکراسی در آمریکا، اثر فیلسوف و دیپلمات فرانسوی الکسیس دو توکویل که الهام بخش این نمایشگاه بود به این نکته اشاره می کند که مشارکت مدنی برای دموکراسی آمریکا اساسی است.
AmeriCorps (PDF, 233KB)، یک نهاد فدرال که فرصت ها و برنامه ها برای خدمات داوطلبانه در بخش های متفاوت را سازماندهی می کند می گوید که “خدمات داوطلبانه و ملی سنگ بنای مشارکت دموکراتیک و مدنیت در جامعه آمریکا است.”
دورن تخمین می زند که بیش از یک میلیون سازمان خیریه و نیکوکاری در ایالات متحده وجود دارد. طبق آمار AmeriCorps و اداره سرشماری ایالات متحده حدود ۶۱ میلیون آمریکایی از ۱۶ سال و بالاتر، یا به عبارت دیگر ۲۳٪ میلیون از جمعیت کشور در اوج همه گیری برای یک سازمان یا یک انجمن داوطلبانه کار کردند. در همین دوره، ۵۱٪ از بزرگسالان به طور غیررسمی به همسایگان خود یاری رساندند.
دورن می گوید، سازمان های داوطلبانه از قبل از اینکه آمریکا به یک کشور تبدیل شود بخشی از بافت جامعه بوده اند. بنجامین فرانکلین، یکی از پدران بنیانگذار در ۱۷۳۶، مدت کوتاهی پس از اینکه بریتانیای کبیر تجهیزات آتش نشانی را به مستعمرات خود در این سوی اقیانوس ارسال کرد، یک ستاد آتش نشانی داوطلب را در فیلادلفیا تأسیس کرد. ستاد آتش نشانی یونیون بعدها به آتش نشانان امروزی که ۷۵٪ آنها از داوطلبان تشکیل شده است، تبدیل گشت.
از لحاظ تاریخی، هر گاه که آمریکایی ها شاهد بی عدالتی بوده اند، اغلب از طریق انجمن های داوطلبانه با آن مقابله کرده اند. دورن می گوید: انجمن ضد برده داری آمریکا که در ۱۸۳۳ توسط ۶۰ رهبر ضد برده داری، از جمله ویلیام لوید گاریسون ناشر روزنامه و اصلاح طلب اجتماعی تأسیس شد، با انتشار یک رساله ماهانه برای کودکان، حمایت از سخنرانی ها، و ترغیب مردم به خودداری از خرید پنبه و دیگر محصولات ناشی از برده داری، برای آزادی افراد به بردگی گرفته شده تلاش کرد. (این انجمن پنج سال پس از اینکه کنگره متمم سیزدهم قانون اساسی که برده داری را منع می کند، منحل شد.)
وقتی پل هریس کلوپ روتاری شیکاگو را در ۱۹۰۵ راه اندازی کرد، هدف او برقراری ارتباط بین افراد حرفه ای با زمینه های مختلف بود تا بتوانند دوستی های مادام العمر تشکیل دهند و با یکدیگر تبادل نظر کنند.
امروزه، روتاری بین الملل به یک سازمان بشردوستانه عظیم متشکل از ۱.۴ میلیون نفر در سراسر جهان تبدیل شده است که بر روی اهدافی مانند حفاظت از محیط زیست، مبارزه با بیماری ها، رشد اقتصاد محلی و حمایت از پناهندگان اوکراینی کار می کنند.
پروژه احیای زبان ووپاناک توسط داوطلبانی از قبایل ملت ومپانواگ اداره می شود که برای بازسازی زبان خود که از بیش از یک قرن پیش در مناطق شرقی ماساچوست صحبت می شد، تلاش می کنند. این پروژه که در ۱۹۹۳ توسط جسی لیتل دو بیرد زبان شناس بنیانگذاری شد، این زبان را در مدارس دو زبانه تدریس می کند و کلاس هایی را برای جامعه ومپانواگ برگزار می کند. این زبان به شکل مکتوب در اسناد و کتاب مقدسی که جان الیوت مبلغ مذهبی منتشر کرد، باقی مانده است.
سازمان های خدمات داوطلبانه ایالات متحده مدرسه و بیمارستان می سازند، نهادهای خیریه برای یتیمان راه اندازی می کنند، شیرینی های خانگی را برای جمع آوری پول برای مدارس می فروشند، و کارزارهای اهدای خون ترتیب می دهند. این سازمان ها با پیشبرد حقوق مدنی، آمریکا را برای گروه های به حاشیه رانده شده به مکان بهتری تبدیل کرده اند، و حتی گاهی بر قانون گذاری نیز تأثیر گذاشته اند.
دورن گفت: “مردم کشور این امکان را دارند تا برای پیگیری و تحقق هر هدفی گردهم آیند و تشکیل انجمن دهند.”
