پانصد روز است که مردم اوکراین خطر مجروحیت و مرگ ناشی از تجاوز وقیحانه روسیه را تحمل کرده اند.
روسیه بی رحمانه خانه ها، مدارس، بیمارستان ها و مراکز خرید را مورد حمله قرار داده است و سعی دارد زیرساخت های حیاتی شهرها و شهرک ها را تخریب کند.
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده در ۸ ژوئیه، به مناسبت پانصدمین روز تهاجم روسیه در ۲۴ فوریه ۲۰۲۰، گفت: “در حالی که مسکو تلاش می کند اوکراین را از نقشه جهان محو و هویت و فرهنگ بی نظیر آن را انکار کند، روحیه مردم اوکراین همچنان شکست ناپذیر مانده است.”
همبستگی الهام بخش
مردم اوکراین با حمایت جهانی به دفاع و بازسازی کشور خود ادامه می دهند. آنها با نافرمانی از کرملین، عزم و افتخار خود را برای زندگی آزادانه نشان می دهند.
بلینکن گفت: “مردم اوکراین هر روز مقاومت و همبستگی خود را با کمک به یکدیگر برای تحمل حملات بی امان مسکو نشان می دهند.”
در اینجا به چند نمونه از روایت های قابل توجه از مقاومت مردم اوکراین در برابر تجاوز روسیه اشاره شده است.
تعمیر شبکه برق
جنگ از مردم عادی اوکراین، از جمله کارگران بخش انرژی، قهرمان ساخته است. به پاس تلاش های آنها، سیستم انرژی اوکراین از اولین زمستان پس از تهاجم تمام عیار، با وجود حملات مداوم نیروهای روسیه آسیب دیده اما دست نخورده باقی مانده است.
تتیانا بالیبیوک، معاون مدیر کل سرمایه گذاری انرژی گرمایش شهری وینیتسیا، در اوایل سال جاری گفت: “[کارگران بخش انرژی] احساس می کنند آنچه تاکنون با آن روبرو بوده ایم ما را پر استقامت تر و قوی تر است.”
جامعه بین المللی به تأمین میلیاردها دلار برای بازیابی اوکراین، از جمله تلاش برای تعمیرات اساسی شبکه انرژی این کشور و نوسازی زیرساخت های حیاتی آن متعهد گشته است.
تعمیر جاده ها و زیرساخت ها
در بسیاری از موارد، کارگران اوکراین پل ها، جاده ها و ساختمان های دولتی را که مورد اصابت موشک ها و پهپاد های روسیه قرار گرفته بودند را بازسازی کرده اند.
الکساندرا آزارخینا، معاون وزیر زیرساخت اوکراین به روزنامه گاردین گفت: “آیا می دانیم آنچه را که بازسازی کرده ایم ممکن است دوباره ویران شود؟ بله، اما این ریسکی است که باید بپذیریم.”
او گفت: “در واقع، بازسازی نیز بخشی از مقاومت ما است.”
مراقبت از مجروحین
روسیه صدها بیمارستان در اوکراین را بمباران کرده است. در بسیاری از موارد، کادر پزشکی حتی پس از آنکه حملات نظامی روسیه به امکانات آنها آسیب جدی وارد کرد، به درمان بیماران ادامه دادند.
یوری کوزنتسوف، جراح تروما در ایزیوم، در زیر زمین بیمارستان زندگی می کرد و در همانجا عمل های جراحی را انجام می داد.
او به رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی گفت: “همه ما گهگاه به شدت افسرده می شدیم. با هر فرد نجات یافته، با هر زندگی نجات یافته، ما اعتماد به نفس پیدا می کردیم که ماندن ما در اینجا کار درستی بوده و… تلاش های ما بیهوده نبوده است.”
شخم زدن مزارع
ایهور خاباتیوک یکی از ۱۲٬۷۰۰کشاورز در سرتاسر اوکراین است که برای کمک به حفظ مزارع خود و بهبودی پس از تخریب در اثر بمباران های روسیه از دولت ایالات متحده کمک اضطراری دریافت می کند.
در همین حال، ابتکاری که با میانجیگری ترکیه و سازمان ملل متحد صورت گرفت به کشاورزان اوکراینی کمک می کند تا صادرات محصولات خود را از طریق دریای سیاه که توسط روسیه مسدود شده بود از سر بگیرند. از ژوئیه گذشته تا کنون بیش از ۳۲ میلیون تن کالاهای کشاورزی اوکراین از طریق ابتکار غلات دریای سیاه سازمان ملل به سایر کشورهای جهان تحویل داده شده است.
تدریس در کلاس های موقت
اولکساندر پوگوریلف از جمله آموزگارانی است که در کلاس های درس تدریس می کرد. اما نیروهای روسیه مدرسه او را مانند هزاران مدرسه دیگر ویران کردند. پس از آن دوازده دانش آموز به خانه او در شرق منطقه دونتسک نقل مکان کردند. او به یورونیوز گفت: “کار یک پزشک درمان بیماران است و کار یک معلم تدریس به کودکان است.”
جنگ روسیه بسیاری از دانش‌آموزان اوکراینی را مجبور کرد در پناهگاه ها یا کلاس های موقت مانند خانه پوگوریلف به تحصیل ادامه دهند. اما بسیاری به کلاس های درس بازگشته اند. ایرینا پاهوتیاک، مدیر مدرسه می‌گوید که کمک مالی یونیسف به یک دبیرستان در ولیکی موستی به اتصال به اینترنت و روشن نگه داشتن چراغ ها کمک کرد “تا ما بتوانیم به کار خود ادامه دهیم.”
تحویل نامه ها
به گزارش واشنگتن پست، از آغاز جنگ، خدمات پستی اوکراین و شرکت های پیک خصوصی همچنان به تحویل نامه ها و بسته ها ادامه داده اند، از جمله حقوق بازنشستگی، مواد غذایی و حتی دارو. لیودمیلا پانچنکو، یک کارمند ۵۳ ساله اداره پست گفت: “مردم هنوز در اینجا زندگی می کنند، بنابراین ما باید به کار خود ادامه دهیم.”
داوطلبی برای یاری رسانی
از آغاز جنگ، افراد پیر و جوان در تلاش هستند تا از هر راه ممکن سهم خود را برای محافظت از کشور خود و کمک به سربازانی که از آنها در خط مقدم دفاع می‌کنند، ادا کنند.
اولنا گرکووا پیش از جنگ پیراهن های بدون پشت و دیگر مدل های گران قیمت طراحی می کرد. امروز او در کنار سایر داوطلبان در زاپوریژیا برای سربازان اوکراینی جلیقه ضد گلوله می‌دوزند. او به آسوشیتدپرس گفت: “احساس می‌کنم اینجا به من نیاز دارند.”
تتیانا بوریانوا پیش از جنگ، مهمانی و مسافرت ها را برای جوانان ترتیب می داد. امروز، او به سازماندهی سفرهای اعضای گروه بازسازی با هم که داوطلبانه به پاکسازی و ترمیم ساختمان های آسیب دیده در اثر بمباران های روسیه می پردازند، کمک می کند.
او به روزنامه گاردین گفت: “ما در حال ساختن یک اوکراین جدید هستیم.”
