روز شکرگزاری در ایالات متحده زمانی برای گردهم آمدن خانواده و دوستان، و صرف غذایی سنتی و شکرگزاری برای برخورداری از چیزهای خوب در زندگی است. این مراسم همچنین می تواند وسیله ای برای خدمت به دیگران در جامعه نیز باشد.
این تعطیلی که در ایالات متحده در چهارمین پنجشنبه ماه نوامبر برگزار می شود، ریشه در جشن های برداشت محصول دارد که در ١٦٢١ در ایالتی که اکنون به عنوان ماساچوست شناخته می شود آغاز شد. سرخپوستان وامپانواگ به مهاجران انگلیسی آموختند که چگونه ذرت و دیگر محصولات بومی را بکارند و به آنها شیوه شکار کردن و ماهیگیری را نیز یاد دادند. مستعمره نشینان سرخپوستان نیکوکار وامپانواگ را برای جشن به صرف بوقلمون، اردک و غاز وحشی، ماهی و صدف، ذرت، سبزیجات و میوه های خشک دعوت کردند. سرخپوستان برای آنان گوشت گوزن آوردند.
مردم هنوز هم در روز شکرگزاری از محصولات بومی آمریکا استفاده می کنند: بوقلمون، سس کرانبری، پوره سیب زمینی، و تارت کدو تنبل برای دسر، ولی اهالی هر منطقه ایالات متحده تنوع خاص خود را در تهیه خوراک به کار می بندند.
در منطقه شمال شرق ایالات متحده، بوقلمون سفره عید شکرگزاری ممکن است به شربت افرا ورمانت آغشته شود و سُس نان با شاه بلوط، رُزماری و آویشن آمیخته شود. و هیچ سفره شکرگزاری در بالتیمور بدون یک بشقاب اضافی شوکروت کامل نیست و برخی ها در جنوب شکم بوقلمون را با نان ذرت و صدف پر می کنند و سیب زمینی شیرین را با مارش ملوی برشته شده سرو می کنند. آشپزها در جنوب غربی ایالات متحده ممکن است بوقلمون را به سس شیلی و زیره سبز آغشته کرده و بپزند.
روز شکرگزاری فرصتی برای آمریکایی ها است تا برای نعمت هایی که از آن برخوردارند قدردانی کنند و آنها را با دیگران سهیم شوند. در بسیاری از شهرهای ایالات متحده، داوطلبان به تهیه شام روز شکرگزاری کمک می کنند و آن را در کلیساها، مسجدها، پرستشگاه ها، و دیگر مراکز مذهبی که از افراد همه ادیان پذیرایی می کنند، به محرومان و نیازمندان ارائه می دهند.
به گفته کریستینا وارنر از کمپین شانه به شانه، یک سازمان غیرانتفاعی که درک میان مذهبی را ترویج می کند، شکرگزاری برخلاف بسیاری از اعیاد آمریکا هیچ نوع پایه و اساس مذهبی ندارد. این باعث می شود که پیروان مذاهب مختلف بتوانند با آسانی بیشتری عید شکرگزاری را جشن بگیرند. وارنر گفت: “هم سفره شدن واقعاً یکی از راه های اساسی است که پیروان همه ادیان از طریق آن می توانند با یکدیگر آشنایی پیدا کنند.”
برای نمونه، در ممفیس، تنسی، کلیسای یونایتد متودیست هارتسانگ و مرکز اسلامی ممفیس در ضیافت سالانه غذای روز شکرگزاری با یکدیگر سهیم می شوند. دانش صدیقی، عضو هیئت مدیریه مرکز اسلامی گفت: “دوستی و ارتباطات زیادی بین ما ایجاد شده است.”
در ٢٠٠٩، هنگامیکه جامعه مسلمانان در انتظار تکمیل ساختمان مرکز اسلامی به سر می بردند، کلیسای هارتسانگ برای برگزاری نماز شب در ماه رمضان به آنها جا داد. نمازگزاران مسلمان شروع کردند به غذا آوردن و شریک شدن آن با متودیست ها. صدیقی گفت، و وقتی کلیسای هارتسانگ می خواست میزبانی یک ضیافت مشترک شام عید شکرگزاری را بر عهده بگیرد، مرکز اسلامی موافقت کرد ولی به شرط اینکه “شام را ما تهیه کنیم.”
