پرزیدنت بایدن در نخستین روز ریاست جمهوری خود برای رسیدگی به ضروری ترین اولویت های سیاسی دولت جدید ۱۷ فرمان اجرایی صادر کرد.
مطابق قانونی اساسی ایالات متحده، قوۀ مققنه (کنگره) این قدرت را دارد که قوانین را تصویب کند. قوۀ مجریه موظف است تا آن قوانین را پیاده سازی و اعمال کند.
گاه رئیس جمهوری می تواند با صدور یک فرمان اجرایی با استفاده از حق خود، به صورت یک قانونگذار عمل کند. هر چند کنگره معمولا از این حق تفسیر اجمالی تری نسبت به رئیس جمهوری دارد.
فرمان های اجرایی برای کمک به قوۀ مجریه در اجرای وظایف آن صادر می شوند و آنها از قدرت قانونی برخوردار هستند. اقتدار قانونی یک فرمان یا بر اساس قدرتی که توسط قانون اساسی به رئیس جمهوری اعطا شده و یا قدرتی که توسط کنگره در یک قانون خاص به رئیس جمهوری داده شده است، حاصل می شود.
درست همانند قوانینی که به روش معمول – توسط کنگره تصویب شده و به وسیلۀ رئیس جمهوری امضا شده اند – فرمان های اجرایی نیز می توانند توسط دادگاه ها بررسی و لغو شوند. این قوانین همچنین می توانند توسط یک قانون جدید و یا یک فرمان اجرایی جدید بازنویسی شوند.
فرمان های اجرایی زمانی مفید هستند که انجام یک اقدام فوری لازم است و تا زمانی که روند رسمی قانون گذاری مراحل خود را طی کند، این فرمان ها می توانند مسیر را مشخص نمایند. یکی از معروف ترین فرمان های اجرایی در تاریخ ایالات متحده اعلامیۀ آزادی بردگان پرزیدنت آبراهام لینکلن در سال ١٨۶٣ بود.
این مقاله قبلاً در ۱۶ دسامبر ۲۰۱۴ منتشر شده بود.
