۷۵هزار نفر از همجنسگرایان زن و مرد، دوجنسگرایان، دگرجنس شدگان و متحدان دگرجنسگرایشان در ۱۴ اکتبر ۱۹۷۹ در مقابل ساختمان کنگره ایالات متحده گردهم آمدند. و صدای آنها شنیده شد.
راهپیمایی ملی در واشنگتن برای حقوق همجنسگرایان، نخستین راهپیمایی سیاسی در مقیاس بزرگ بود که در دفاع از حقوق دگرباشان جنسی برگزار شد. این راهپیمایی ملی که از راهپیمایی مشهور برای اشتغال و آزادی تحت رهبری مارتین لوتر کینگ جونیور الهام گرفته بود، حقوق دگرباشان جنسی را به یک مسئله ملی تبدیل کرد.
هاردی هابرمن، یک فعال با سابقه درباره این رویداد گفت: “ما سزاوار آن هستیم که بدون تبعیض در برابر قانون از حق فرهنگ و تعریف خودمان از خانواده، برخوردار باشیم. ما سزاوار آن هستیم که آزادانه گرایش جنسی، هویت جنسی و خلاقیت مان را بیان کنیم و از رفتار برابر در جامعه برخوردار باشیم.”
هدف سازماندهندگان این راهپیمایی تبدیل کوشش های محلی پراکنده به یک جنبش ملی بود. در طی این روند، آنها کلیشه های منفی را از بین بردند و آگاهی میان آمریکایی ها را در سطح بسیار شخصی افزایش دادند. به گفته جورج تاکی، بازیگر و فعال مدافع حقوق دگرباشان جنسی، درحالیکه جوامع دچار تحول می شوند، “مردم به تدریج به این مسئله پی می برند که دگرباشان جنسی حتی می توانند از اعضای خانواده خودشان باشند- پسرانشان، دخترانشان. در حقیقت، دگرباشان جنسی فرزندان مردم هستند. ما اعضای خانواده آنها هستیم.”