انسان ها در طول زمانی که به ستارگان چشم دوخته اند، به زندگی در فضا نیز اندیشیده اند. شانزده سال پیش، در ٢٠ نوامبر ١٩٩٨، ایالات متحده و شرکایش در روسیه، اروپا، ژاپن و کانادا نخستین قطعه از ایستگاه بین المللی فصایی (ISS) را به مدار زمین پرتاب کردند و آن رؤیا را به واقعیت نزدیک تر ساختند.
قطعات بیشتری به آن قطعه افزوده شدند و در سال ٢٠٠٠ ایستگاه برای پذیرایی از مردم آماده شد. از آن پس فضا نوردان به طور پیوسته در ایستگاه بین المللی فضایی زندگی و کار کرده و به هدایت پژوهش ها پرداخته اند. ایستگاه که نزدیک به 50 متر طول و ٤٥٠٫٠٠٠ کیلوگرم وزن دارد از یک خانۀ شش اتاق خوابه بزرگتر است و می تواند شش سرنشین را در خود جا دهد.
همکاری بین المللی یکی از میراث های عمدۀ به جامانده از ISS است. دست کم ٧٠ کشور پژوهش هایی را در ISS پیگیری کرده اند. مزایای عملی به دست آمده تا به امروز از این قرارند:
- فناوری پزشکی در زمینۀ جراحی اعصاب در کانادا.
- فناوری تصفیۀ آب در بخش روستایی در مکزیک.
- نظارت بر کشاورزی در ایالات متحده.
- پزشکی از راه دور در برزیل.
ایستگاه بین المللی فضایی تنها یک نمونه از همکاری در زمینۀ پژوهش های فضایی است. تلسکوپ هابل در همکاری با آژانس فضایی اروپا (ESA) ساخته و به کار انداخته شد. ناسا در مأموریت روزتای آژانس فضایی اروپا که اخیرا یک سفینۀ فضایی را بر روی یک ستارۀ دنباله دار فرود آورد، نقش عمده ای ایفا می کند. در اوایل سال جاری ناسا و همتای هندی آن اعلام داشتند که در نظر دارند به اتفاق هم به کاوش در مریخ بپردازند.
لوری گارور، معاون مدیر ناسا طی مصاحبه ای با تارنمای Space.com گفت: “اینجا در داخل کشور، ما نه تنها از نزدیک با دیگر سازمان های دولتی ایالات متحده همکاری داریم بلکه این همکاری را در سطح جهانی نیز دنبال می کنیم. بگذارید هیچ ابهامی در میان نباشد، همکاری بین المللی برای آمریکا و ناسا جنبۀ حیاتی دارد.”
خودتان به ایستگاه بین المللی فضایی نگاهی بیندازید. تارنمای ناسا به نام ایستگاه را پیدا کنید فهرستی از فرصتهای آینده را برای دیدن ایستگاه از محل شما در اختیارتان می گذارد.
