با ارین موریارتی هارلسون آشنا شوید. او که دانشجوی رشتۀ مردم شناسی و پژوهشگر فولبرایت در موسسه جغرافیای ملی است، تجربه های ناشنوایان کامبوجی را مستند می سازد. از هر ۲۰ کامبوجی یک نفر ناشنوا است یا مشکل شنوایی دارد. بسیاری از آنها هرگز زبان اشاره را نیاموخته و به مدرسه نرفته اند.
با ارین موریارتی هارلسون آشنا شوید. او که دانشجوی رشتۀ مردم شناسی و پژوهشگر فولبرایت در موسسه جغرافیای ملی است، تجربه های ناشنوایان کامبوجی را مستند می سازد. از هر ۲۰ کامبوجی یک نفر ناشنوا است یا مشکل شنوایی دارد. بسیاری از آنها هرگز زبان اشاره را نیاموخته و به مدرسه نرفته اند.
ارین موریارتی هارلسون (عکس از برنامۀ فولبرایت)
به همین سبب بسیاری از کامبوجی ها از دیدار با هارلسون که خودش نیز ناشنوا است دچار شگفتی می شوند.
واکنش عمومی کامبوجی ها در برابر او این است که بگویند: “من هرگز یک پژوهشگر ناشنوا ندیده ام. هارلسون می تواند لب خوانی کند ولی می نویسد، غالبا مردمی که به طور مستقیم در برابر او نیستند نمی توانند پی ببرند که او چه زمانی از پاسخ دادن در می ماند. به نظر می رسد که آنها این “فکر را با خود می کنند، که من چیزی به او گفتم، ولی او به من نگاه نمی کرد یا جواب مناسبی نداد.”
اما هارلسون به مردم نشان می دهد که این ناتوانی او را از انجام کارهای بزرگ بازنداشته است.
پژوهش او در زمانی صورت می گیرد که بیش از یک میلیارد تن ازمردم – ۱۵ درصد از جمعیت جهان – گرفتار ناتوانی هایی هستند. بسیاری از آنها از همان فرصت هایی که در اختیار افراد تندرست قرار می گیرد برخوردار نمی شوند:
- نود درصد کودکانی که در کشورهای در حال توسعه دچار ناتوانی هستند به مدرسه نمی روند.
- تنها ۳۵ در صد از بزرگسالان دارای ناتوانی کار می کنند در حالی که این رقم برای افراد تندرست ۷۸ درصد است.
- احتمال این که افراد معلول قربانی خشونت و تجاوز به عنف قرار بگیرند بیشتر است.
هارلسون درباره درمان در برای جامعۀ ناشنوایان کامبوج، پیش از نسل کشی خمرهای سرخ و در جریان آن تحقیق می کند. او همچنین یادگیری زبان ملی اشاره به وسیلۀ کامبوجی ها را که هنوز در دست تکوین است پیگیری می کند.
ایالات متحده معتقد است که حقوق معلولان همان حقوق بشر است و برنامه های کمک خود را به گونه ای تنظیم می کند که این حقوق ناتوانی ها را نیز در بر گیرند.
